Noten

De grote notelaar draagt dit jaar beduidend minder vruchten dan vorig jaar. Niet dat dat een wezenlijk probleem vormt, vorig jaar zijn we gestopt met noten rapen toen we 200 liter okkernoten hadden verzameld. De rest hebben we gewoon laten liggen.
Ondertussen hebben we gemerkt dat de noten van deze boom uitstekend bewaren. De laatste noten, slechts enkele weken geleden opgebruikt, waren nog van uitstekend kwaliteit, dus dit jaar gaan we zeker alle noten oprapen. Te meer omdat de eekhoorns zich toch te goed voelen om afgevallen (rijpe) vruchten te eten, zij klimmen liever in de boom op zoek naar lekkers.
Ik vermoed dat de oogst dit jaar de helft kleiner wordt. Bovendien vallen er vrij veel vruchten af. Ik heb wel de indruk dat de vruchten iets dikker zijn dan vorig jaar.
Ik vraag me af of dit het reguliere ‘beurtjarenfenomeen’ is, ofdat jullie ook een mindere oogst hebben dit jaar…

Onze hazelaars zijn nog jonge planten (aangeplant in de winter 2010-2011). Door de koude maand februari was ik er zeker van dat we nog een jaartje moesten wachten op de eerste vruchten, maar we gaan toch al van een handvol noten kunnen genieten (van in totaal vier struiken). Niet veel, maar dat laat in ieder geval al toe om al een eerste idee te krijgen van de kwaliteit van de aangeplante rassen. De noten zwellen in ieder geval op tot een zéér groot formaat.


Ook de vorig jaar aangeplante kastanjelaars hebben de voorbije weken uitbundig gebloeid. Nu alleen nog wachten op het stekelige resultaat. 

Rubus en Ribes

Terwijl de frambozen stilaan een korte pauze inlassen, komen steeds meer braamstruiken en verwanten in productie.

Zo zijn de eerste bessen van de Japanese wijnbes rijp. De plant behoort tot het geslacht Rubus (net zoals de framboos en de braambes), maar de bes onderscheidt zich door de lekkere, zurige smaak van de helderrode bessen. De struik moet nog volop in productie geraken, maar zoals steeds smaakt de eerste bes van het jaar zovéél beter dan alle bessen die volgen.

De vruchtjes lossen zelf van de vruchtbodem wanneer ze rijp zijn, wat plukken zeer makkelijk maakt.

De combinatie van de mooie, rode stengels, het diepgroene blad, de mooie vruchbolsters én de lekkere bessen maken dit één van mijn favorieten in het Rubus-geslacht. Maar net zoals mijn andere Rubus-favoriet (Taybes), staat de plant vol met vervelende, vrij pijnlijke doorntjes.

Deze week ook de eerste rijpe bessen geplukt van de braambes ‘Helen’.In tegenstelling tot de beschrijving zijn de vruchten vrij zacht bij volle rijpheid, zodat ze bij het oogsten snel tot braambessensmurrie worden herleid. De smaak is echter geweldig en maakt alles goed. De plant zou ook wat flinker mogen groeien…

‘Loch Tay’, de braambes waarvan ik nu al twee weken vruchten oogst, smaakt ook lekker, met een zuurdere ondertoon, maar kan toch niet tippen aan de volle smaak van ‘Helen’. De vruchten zijn wel steviger, dus makkelijker te plukken..

De laatste kruisbes (Ribes) is ondertussen verteerd. Mijn goed voornemen voor de komende week : alle bessen mooi opleiden als drietakker, met behulp van bamboestokken. De staaldraad alleen volstaat  niet om de takken mooi recht naar boven te leiden (waardoor de planten hoger uitgroeien (tot 200 cm hoog?). Door de regen ben ik dit week-end niet verder geraakt dan twee planten…
Maar enkele kruisbesplanten zijn ook ten dele verteerd,
Ik heb de verdachten/schuldigen nog niet geïdentificeerd, wel al op de gevoelige plaat vastgelegd.

Aardbeien

Eigenlijk best wel mooi, zo’n aardbei. Zelfs als ze nog groen is…

Aardbei ‘Evie2’

Enkele weken geleden toonde ik al eens een foto van de aangekochte aardbeiplanten.

Ondertussen zijn de planten al flink gegroeid, ik hoop ze einde deze maand in speciaal daar voor bestelde bakken aan te planten.

Ik ga dit jaar nog heel wat aardbeien kunnen oogsten van deze planten, dat geeft me misschien ook al de kans om een eerste selectie te maken uit de aangekochte rassen.

Enkele maanden geleden schreef ik hier ook iets over mijn wilde bosaardbei, en vooral over de gecultiveerde bosaardbei die geen vruchten gaf. Dat was dus totale onzin, die gecultiveerde variëteit levert niet alleen meer fruit, maar ook grotere bessen. En qua smaak goede vergelijkbaar.

Deze gecultiveerde planten breiden zich  nu ook gestaag uit via zeer korte uitlopers, en zijn dus ook als bodembedekker bruikbaar. Ik heb gisteren dan ook een vijftigtal uitlopers opgepot, in de hoop nog dit jaar onder alle fruitbomen gecultiveerde bosaardbeien aan te planten.

Opendeurdag

Vandaag voor de eerste keer van mijn tuin kunnen genieten zoals ik dat voor ogen had toen ik er vorig jaar aan begon: door de tuin lopen en links en rechts bessen kunnen plukken,  een verse fruitsalade à la carte samenstellen in een tuin vol oogstrijpe bessen.
Een eerste rijpe braambes ‘Helen’ schreeuwde om aandacht (enfin, zo heb ik dat toch geïnterpreteerd), een Taybes en enkele Bosyonbessen, enkele zwarte frambozen (ik kan de smaak nog steeds niet thuis brengen, maar ik ben bereid morgen nogmaals te proeven, allemaal in het belang van de informatieverstrekking). Verder ook zwarte bessen (die nu echt goed rijp zijn en dan wat zachter smaken), enkele trosjes rode bessen, een twintigtal frambozen, een tiental bosaardbeitjes en een handvol blauwbessen.
Daarna nog even langs de kruisbessen gelopen. Kruisbessen zijn in heel het rijtje mijn absolute favoriet, omdat je eigenlijk twee soorten fruit aan je struik hebt : de eerste bessen die je plukt zijn lekker zuur, de laatste bessen zeemzoet.

En terwijl de oogst van kruisbessen op zijn einde loopt, zijn de witte aalbessen bijna rijp. En daarna volgen nog wat andere bessen .

Een foto? Niet de tijd genomen om er een fotoke van te maken. Maar ik kan jullie wel vertellen dat ik genoten heb, mijn buikje lekker rond (of moet ik zeggen ‘nog ronder’) gegeten.


Wil je ook nog wat bessen in je tuin plaatsen, en heb je nog wat twijfels betreffende jouw keuze, kan je dit week-end terecht tijdens de opendeurdagen van de proeftuin te Zomergem. Je kan er niet alleen terecht voor informatie, advies en een rondleiding, maar je kan er ook de verschillende bessen proeven, zodat je een keuze kan proberen te maken tussen het wel erg ruime aanbod. 


Niet dat je hier niet welkom bent (verre van), maar de tuin is hier nog vrij jong, en dus volgens mij niet echt interessant.

De Line-Up

Niet minder dan vijf verdachten werden vandaag voorgeleid.
Taybes, Boysenbes, Tulameen, Glen Doll, Zwarte Framboos

Een foto om de grootte van de Taybes duidelijk te maken (en dit was zeker niet de grootste bes aan de struik). Er zit in de (na)smaak een hint bloedappelsien. Bij het plukken van de bes ontdek je meteen waarom ze, ondanks de uitstekende smaak, niet in de versmarkt te verkrijgen is : de bessen zijn zeer zacht, en laten moeilijk los van bloemkroon. Maar in ieder geval een absolute aanrader voor thuis.

De Boysenbes, een andere braamboos (kruising framboos x braambes), smaakt meer als een braam, friszuur. Indien ik tussen beide bessen moest kiezen, zou ik resoluut voor de Taybes kiezen.

Tulameen is een zeer frequent aangeplante framboos in de commerciële teelt, met een typische konische vorm. Wanneer je frambozen koopt in de fruithandel, is de kans groot dat het Tulameen frambozen zijn.  De opbrengst is goed, de vruchten zijn groot, vast en hebben een zeer hoog suikergehalte. De plant maakt ook zeer vlot nieuwe stokken aan.
Glen Doll was enkele jaren geleden één van de vele uitdagers van Tulameen, maar lijkt het strijdtoneel al te hebben verlaten. Ze zou nochtans dubbel zo productief zijn als Tulameen, en het suikergehalte van Tulameen benaderen. De bessen aan deze plant zijn homogeen qua vorm en smaken uitstekend.

De laatste is de rij is de zwarte framboos. Eindelijk enkele rijpe bessen kunnen plukken. Ik vind hem best lekker, met een speciale, beetje kruidenachtige nasmaak (maar kan het nog niet goed thuisbrengen). Ze mag dus blijven. Enfin de plant, want de bes is samen met de andere bessen al lang opgegeten.

Nectar voor de zwijnen

Op dit ogenblik is een groot deel van mijn tuin nog één groene vlakte. Ik heb er wel al enkele planten neergepoot om wat insecten te lokken, maar de opkomst is bedroevend. In de herfst had ik hier vorig jaar wel vrij veel vlinders (Atalanta, Grote Vos en Dagpauwoog), maar nu moet ik me tevreden stelen met foto’s van bloemen zonder beestjes op. Er staan hier nochtans heel wat gulle nectarplanten in bloem…. 
Verbena bonariensis
Verbascum chaixxi
Veronica longifolia
Ik heb ook een hele verzameling ooievaarsbekken ter evaluatie. Drie staan er nu in bloem, er moeten er nog een klein tiental volgen.
Geranium endressii
Geranium pratense
Geranium ‘Rozanne’

Geranium pratense heb ik vorige week vanuit de biodiverse tuin meegebracht (nogmaals bedankt). Zelf had ik tot nu toe alleen maar cultivars van deze inheemse schoonheid gevonden in de winkel, die geen van allen kunnen tippen aan de schoonheid van het origineel.

In een hoekje van de tuin staat een plant die wel bezoek krijgt van insecten, maar dan niet voor de bloemen/bessen

Hypericum
De bladeren vallen wel in de smaak bij een bladsnijder (waarschijnlijk de Grote Bladsnijder). Ik heb de diertjes wel nog niet in actie gezien… In mijn vorige tuin had ik die diertjes ook .
Verder staat ook de grote pimpernel in bloem, prachtig in zijn eenvoud, ook het blad is zéér mooi. Deze gaat in grote schaal toegepast worden in de border.
Het moeten trouwens niet altijd de bloemen zijn die in beeld komen. Deze zaaddoos van een akelei is ook een gewenst object voor de lens

Bessen

Eén van de lekkerste bessen in mijn tuin is de ‘Taybes’. Ik verkies ze boven bramen en frambozen. Het  is een braamboos – kruising tussen framboos en braambes –  en combineert de beste eigenschappen van beiden: een frambozenaroma gecombineerd met de sappigheid van een braam.
Zeer sterk groeiende plant met venijnige doornen, maar zoals het spreekwoord zegt “Kermis is een geseling waard”. Ik heb ook de doornloze Taybes (Buckingham Tayberry), maar die groeit een stuk minder enthousiast. De vruchten zijn tot nu toe ook wat kleiner op de doornloze variant.
De bessen worden 4-5 cm lang. De foto hieronder geeft onvoldoende aan hoe groot de bes wel niet is…  Als de eerste bessen rijp zijn, pluk ik ze om een vergelijkende foto te maken naast een framboos.
Taybes
Je leest wel eens negatieve commentaar over de smaak van deze bes. Maar dat zijn meestal mensen die de bessen te vroeg plukken. Als de bes frambozenrood is, is ze nog niet rijp. Je moet wachten tot ze nóg donkerder kleurt, zoals een overrijpe framboos. Een typische plant voor de hobbyist, omdat de vrucht te zacht en kwetsbaar is om commercieel aangeboden te worden. De plant wordt sinds een jaar of twee vrij algemeen aangeboden in tuincentra.
Een bijkomend voordeel is dat de bessen vrij vroeg rijpen. Ze zijn net iets vroeger rijp dan mijn vroegste braambes (‘Helen’), die nog minstens twee weken tijd nodig heeft om af te rijpen. De laatste braambes (Triple Crown) start nu pas met bloeien, en zal vruchten geven tot aan de eerste nachtvorst.
Braambes ‘Loch Tay’
‘Duke’ is een blauwbes die grote vruchten draagt. In mijn tuin vormt alleen ‘Darrow’ nog grotere bessen. De grootte van de bessen is bij  ‘Duke’ vrij onregelmatig, met enkele zéér grote bessen dit jaar (de kleine bessen op de foto hieronder zijn ook al groter dan een standaard blauwe bes). Het is ook de eerste blauwbes met bijna rijpe vruchten. De laatste blauwbessen (Elizabeth) worden hier begin september geoogst.
Duke
Over grote bessen gesproken ‘Titania’, een zwarte bes, hoort ook thuis in de categorie “Mag het een beetje meer zijn”. Zeer grote forse bessen, maar ik moet nog enkele dagen geduld aan de dag leggen voor de bessen echt rijp zijn. Net zoals de blauwbessen kleine anti-oxydantenbommetjes.
Titania
Lang niet groot, hopelijk wel lekker is de zwarte framboos. Eerlijk gezegd ziet ze er nu nog niet zo appetijtelijk uit. De bessen zouden nu eerst vuurrood moeten kleuren om daarna zwart te kleuren. Mijn geduld wordt dus nog wat getest. Ik heb veel lovende commentaar over de smaak van de bessen gelezen. De plant draagt zéér veel vruchten, dus dit kan amper mislopen.
Zwarte framboos ‘Black Jewel’

 

Vooruitgang

De fruitbomen zijn de voorbije maanden stevig gegroeid. Hoogtijd om de nieuwe scheuten uit te buigen. De jongste en slapste scheuten buig ik uit met wasknijpers, maar voor de grotere twijgen haal ik het groot geschut uit. Een tijdsrovend werkje, alleen de pruimen- en perenbomen zijn klaar.

Zes courgetteplanten en 4 pompoenplanten. Véél te véél hoor ik U allen roepen in koor. Waarschijnlijk heeft U gelijk, maar ik ben niet de enige die zich schuldig maakt aan een overproductie van courgette. Maar toch dreigt er hier geen courgettehoop naast de fruitberg, want op één courgetteplant na vormen de planten nu al enkele weken alleen mannelijke bloemen. Zou een gevolg van overbemesting zijn, dat moet dan wel een probleem dat ik erf van de vorige eigenaars.

Kan iemand me trouwens bevestigen dat het normaal is dat gele courgettes gele bladeren aanmaken?

Zoals jullie weten heb ik niet direct een moestuin. Naast het courgette-veld heb ik ook nog wat pastinaak uitgezaaid, vooral om het woelmuizenbestand op te volgen.

Het was hoog tijd om dit zaaibed eens te wieden en ook de pastinaak uit te dunnen, hoor ik U denken;  dat heb ik vanavond dan ook gedaan:

En hoe zit het dan met de woelmuizen? Sinds vorige week staat hier een val, Topcat. Na vorige week een mol (collateral damage, want die wil ik absoluut niet dood) te hebben gevangen, was vandaag de eerste woelmuisvangst een feit.

Ook zijn hier sinds gisteren ‘Tijger’ en ‘Muis’ aangekomen, twee katten die intensief getraind zullen worden op de verdelging van woelratten.

En dan nog iets…Vorige week las ik dit bericht. Omdat Alchemilla mollis een goede bodembekker is en een steengoede plant is, ging ik maar al te graag in op dit aanbod. En dus begaf ik me vandaag  naar de biodiverse tuin in ‘een vergeten uithoek van Vlaams-Brabant’, zoals de website het schrijft. Voor mij was het een ‘ongekend’ uithoek, maar gelukkig wist mijn GPS keurig de weg te vinden, net op het ogenblik dat God zijn spinklerinstallatie toedraaide (’t kan ook zijn dat ’t water gewoon op was).

Zo kon ik genieten van een interessante rondleiding door een mooie, levende tuin, waar ik onder meer enkele leuke manieren om een graslandje in een tuin te integreren ontdekte, en ging ik, met een berg planten naar huis.





Nogmaals van harte bedankt

Week-end

Een week-end van contrasten. Zaterdag zou ik mijn pas aangekochte aardbeien uitplanten. Maar met dit weer kan je geen (zware) leemgrond bewerken. Daarom heb ik  – de met blote wortel afgeleverde – koelcelplanten tijdelijk opgepot.

Nu staan ze allemaal keurig soort per soort te wachten op wat droger weer. Ik heb mezelf 6 planten van 9 verschillende rassen aangeschaft (aan 0,5 EUR per plant is nu ook geen drama), de bedoeling is enkel de lekkerste vroege, late en doordragende planten over te houden. Verder heb ik ook de Ananas- en Frambozenaardbei (Frau Mieze) aangeschaft. Planten die me niet aanstaan belanden op de composthoop.
In totaal 60 planten oppotten. Samen met meerdere keren schuilen voor een stevige regenbui en verschillende sociale verplichtingen zat zaterdag er alweer op, en dit terwijl het tuin-to-do lijstje nog lang niet helemaal afgewerkt was. Onder meer het gras afrijden viel in het water.

Vandaag was de zon wel van de partij. Na de obligate fietstocht had ik heel de namiddag tijd om in de tuin te werken. Maar na een uurtje wieden en wat planten aanbinden wijselijk besloten om te genieten van het mooie weer en me languit neergevleid in het gazon, dat nog een weekje verder gaat groeien. Na een uurtje nog eens opgestaan om wat besjes te gaan plukken (wit – rood – roze – zwart en framboos) en dan terug gaan liggen. Wat deze week niet gedaan is, kan volgende week ook nog.
En pas na het avondeten nog wat arbeid verzet : het omzetten van de composthoop. Dat was ook al weer enkele weken geleden. Blijkbaar heeft het ecologisch systeem in mijn compostbakken helemaal geen last van het slechte weer, want het composteringsproces loopt als een trein.

Verder heb ik ook een broedse hen. Ook goudbrakels worden dus wel eens broeds. Eens benieuwd of de hen dit gaat volhouden.

Na enkele weken absenteïsme dook vandaag ook Mijnheer Egel nog eens op, die onze bouwwerf grondig aan ’t inspecteren was. Dat was niet opgenomen in de functieomschrijving.