Ondertussen plukte ik nog 2 extra emmers kiwi’s. “Wat doe je met enkele emmers kiwi’s?”
Wel naast een eerste reeks op te eten, heb ik nu een tweede reeks verwerkt tot confituur.
Kiwi-banaanconfituur en kiwi-mango-pruimconfituur. Een derde lading zal waarschijnlijk dinsdagavond veranderen in kiwi-mango-banaanconfituur.
En dan kunnen we ons de vraag stellen, ‘Wat doe je met al die confituur?’
De Osmanthus fortunei staat ondertussen al enige tijd in bloei. De minuscule bloempjes ruiken heerlijk, ook na de nachtvorst van zaterdag.
Deze plant staat vlak bij de achterdeur. Altijd heerlijk om op dit ogenblik bloemenparfum aan te treffen wanneer je de tuin instapt. Vanaf januari neemt de Sarcococca het over, gevolgd door de winterjasmijn. Deze winter plant ik er ook nog een zomerbloeiende jasmijn aan.
Zaterdagavond snel voor zonsondergang een eerste emmer kiwi’s geplukt. Er werd vorst voorspeld, en ik weet niet welke impact dat heeft op de houdbaarheid van ’t fruit. De laagsthangende vruchten werden geplukt, de rest mag nog een weekje genieten van het nazomerweer deze wee.
Deze kiwi’s zijn nu per 20 stuks in plastieken zakken gelegd, en worden zo in de vorstvrije kelder bewaard. Een eerste zak ligt na te rijpen op het aanrecht, met een rijpe appel in de zak.
Volgende week pluk ik de rest van de kiwi’s, ik vermoed dat ik nog eens 2 emmertjes ga kunnen vullen.
Vorige week is hier weer een substantiële bestelling vogeleten geleverd.
Sinds 1 november hangen de voedersilo’s weer uit, maar die kunnen tot nu toe niet op veel enthousiasme van de vogels rekenen. Die vinden nog voldoende eten op andere plekken vermoed ik. Af en toe een meesje en en enkele groenling.
Al zag ik vanmorgen wel een keep aan één van die silo’s, dat was weer een tijdje geleden.
Vorige week organiseerde onze lokale velt-afdeling een cursus ‘Tattepoemen bakken’. Tattepoem, zoals in Tarte-au-pomme, een Tiense appelflap. De gastvrouw presenteerde een drankje op basis van kweeperensiroop, en ik vond dat zo lekker dat ik met de overdaad kweeperen aan de slag ben gegaan.
Het recept is eenvoudig: kweeperen in stukken snijden, laten koken tot ze bijna uit mekaar vallen, daarna de pot een nachtje laten trekken. Vloeistof door neteldoek halen, 5 minuten koken en 500 gr suiker toevoegen per liter kweeperenvocht.
Enkele ml siroop in glas, ijskoud bruiswater er bovenop en drinken maar. Een scheutje limoensap maakt het nog wat feestelijker.
Zelf vind ik dat brouwsel nog redelijk zoet, volgende keer ga ik iets minder suiker toevoegen (1 kg per 3 liter kookvocht) .
De amandeloogst is ook dit jaar weer erg groot. In tegenstelling tot de voorbije jaren, valt het kraken van de pitten best mee, dus eet ik hier sinds een week iedere dag een flinke portie amandelen.
Het plukken van de noten vraagt eigenlijk ook best veel tijd, maar kermis is een geseling waard.
Vorig jaar schafte ik me een Clerodendrum bungei aan. Deze grootbladige heester is borderline winterhard, en kreeg daarom een aangepast, beschut plekje. De plant was wel ingevroren in ’t voorjaar maar kwam toch moedig terug op zetten. Hij heeft ook redelijk uitbundig gebloeid in augustus en september, en bleek een favoriet te zijn van de kolibrivlinder.
De plant ruikt net zoals de meer courante Clerodendrum trichotonum naar pindakaas. Aangezien het struikje aanzienlijk gegroeid is, heb ik er goede hoop op dat deze plant het goed blijft doen in de tuin.
De Stromer is nu exact 6 maanden in mijn bezit. Ik had me voorgenomen om 5000 km met deze fiets te rijden dit jaar. Maar morgen zal ik 9000 km op teller hebben staan, met september als recordmaand (1950 km) – de auto staat hier tegenwoordig vaak een hele week stil. Ik heb ondertussen één ‘ongelukje’ gehad, een aanrijding met een konijn dat in paniek de baan overstak. Ik vermoed dat het diertje die aanrijding heeft overleefd, want ik kon het nergens vinden…
Ondertussen staan er winterbanden op de fiets, ook al zijn de condities nog niet echt winters geweest. Eén week was het ’s morgens echt koud (2°C), maar daar kan je je op kleden, zodat het zelfs dan een plezier blijft om op de Stromer te stappen. De warme douche na de rit doet dan eens zoveel deugd.
De laatste weken rijd ik ’s morgens de hele rit in ’t duister, vanaf volgend week-end (winteruur), ga ik ’s morgens nog enkele weken genieten van zonsopgang, maar zal de hele terugrit in ’t duisternis verlopen. Met mijn krachtig voorlicht is dat geen probleem. De eerste 15 km rijd ik langs een onverlicht fietspad, in volledige duisternis. Het enige wat ik kan zien bevind zich in de 10 m brede en 60 m lange lichtkegel voor mij. Een aparte setting.
Vorige week zag ik een vos ’t fietspad oversteken, ik zie geregeld een kerkuil boven mijn hoofd en een familie egel in de berm foerageren. Ook dingen die je dag goed maken. En het tijdsverlies? Ik zit tot 15 uur per week op de fiets, en blijf dat nog wel even doen.
Wanneer het koud en nat is, of wanneer het vriest, zal Ludo (dat is de naam van de fiets) op stal blijven. Maar ik ambieer nu toch om eind april volgend jaar 15000 km te halen.
Het is bijna tijd om de kakipruimen te oogsten. Die moeten nadien nog een maand of twee-drie narijpen. Ze smaken dan net zo lekker als de Sharon-vruchten uit de winkel.
De planten staan nu nog in pot, maar gaan volgende lente de volle grond in. Door de planten een tijdje in pot te houden zijn ze nu wat robuuster. Ik vermoed dat ze volgend jaar 120140 cm hoog zullen worden, te groot voor potten.
Het is nu begin november. De kiwi’s zijn nog niet rijp, maar zullen nu toch één dezer geplukt worden. De kiwi’s die wij eten worden ook onrijp geplukt. Ik ben van plan een hondertal kiwi’s per tien stuks in zakken in te pakken, en dan zak per zak de kiwi’s te laten afrijpen (met een rijpe banaan in de zak).
