De okkernoten zijn rijp. Zelf zal ik er net als de voorbije jaren weinig eten, en laat ik de eekhoorntjes hun wintervoorraad aanleggen.
Laatste posts
Amandel
De oogst van zowel abrikozen als perziken was dit jaar volledig mislukt. Een tiental abrikozen van 4 bomen en geen enkele perzik.
Ook de pruimenoogst was een dikke tegenvaller, of dan toch voor mij. Want met takken die kreunden onder het gewicht van de pruimen, klaagden de talrijke larven van de pruimenmot niet over de sappige pruimen. Zowat alle pruimen waren uitgerust met zo’n portie extra proteïnen. Smakelijk is anders. Pruimenmot is redelijk eenvoudig ecologisch te bestrijden met feromonenvallen, die ik volgend jaar ga uithangen om de plaag onder controle te houden. Een honderdtal kg (overrijpe) pruimen oogsten om ze op de composthoop te gooien is echt geen fijn werkje.
Toch is er één stéénvrucht waarvan de oogst ronduit uitstekend is dit jaar. Op de nog steeds relatief jonge amandelboom hangen honderden amandelen (of beter hingen, want met de storm van woensdag zijn er tientallen vruchten afgevallen, en er zijn er ook al heel wat geplukt).
Een amandel is de kern van de steen van een vrucht die veel op een perzik lijkt. Het vruchtvlees is niet eetbaar, je plukt de vruchten om met een notenkraker de kern uit de pitten te oogsten. En dat is, neem het van mij aan, een flink werk. Maar zo’n verse amandel is dan ook onwaarschijnlijk lekker.
Vlinders
Ondertussen is het al 10 dagen rotweer voor vlinders en andere insecten. Twee weken geleden zag het er naar uit dat we nog een mooie derde generatie vlinders zouden krijgen, ondertussen is het voor die derde generatie niets dan kommer en kwel.
Op de foto hierboven zie je Eupatorium maculatum in de nectartuin, een Amerikaanse verwante van het inheemse E. cannabinum. Deze plant was begin dit jaar helemaal afgevreten door de slakken, maar is nadien alsnog teruggekomen en bloeit dit jaar een maand later dan normaal. De planten zijn ieder jaar opnieuw een magneet voor vlinders en dat is dit jaar niet anders. Geen enkele andere plant is zo populair bij vlinders.
De foto dateert van bijna twee weken geleden. Ik telde die dag 11 landkaartjes, 20 dagpauwogen, meerdere blauwtjes, een tiental koolwitjes, atalanta’s en 2 kleine vuurvlinders in de nectartuin. Wanneer ik die aantallen vergelijk met de bloemenweide achterin de tuin, met een vergelijkbaar oppervlak waar ik uitsluitend inheemse planten laat groeien, moet ik vaststellen dat daar beduidend minder vlinders te vinden zijn (op echt goede dagen hooguit een tiental). Het mantra dat insecten inheemse planten verkiezen blijkt alvast in mijn tuin niet op te gaan, of toch niet voor vlinders.
Maar in mijn stukje ‘wildernis’ zie ik wel heel wat soorten sprinkhanen en krekels, die ik nergens anders aantref in de tuin. En, zoals al eens eerder aangegeven, negeren zweefvliegen en solitaire bijen E. maculatum en foerageren ze en masse op het inheemse E. cannabinum dat er net naast staat. Ook blauwtjes verkiezen duidelijk die laatste. Maar bovenal vind ik het stukje bloemenweide mooier dan de nectartuin, waar ik wat aanmodder met een mengsel van in- en uitheemse planten die veel insecten lokken, en waarbij esthetische criteria van minder belang zijn.
Met het stukje van gisteren in het achterhoofd, geloof ik ook niet dat ik je met een tuin een verschil kan maken, er zijn teveel omgevingsfactoren die alles wat jij probeert te doen teniet doen. Ik ga er van uit dat de toename van biodiversiteit in mijn tuin meer te maken heeft met het feit dat mijn tuin insecten op doortocht langer kan verleiden, niet omdat ze in mijn tuin beter kweken. En stiekem hoop ik om toch, zo af en toe, één of ander beestje echt te helpen.
.
Echt?
Het Europese voedselagentschap heeft zich in de risicobeoordeling van Glyfosaat laten bijstaan door de producenten van Glyfosaat. Die producenten hebben geholpen bij het bepalen welke studies over Glyfosaat betrouwbaar waren en welke dat niet waren.
Gezien het belang van deze beslissing is het fijn om te weten dat de Europese Commissie zich laat bijstaan door bedrijven met een goede reputatie op dit vlak, zoals Monsanto, omdat het Europese voedselagentschap zelf niet over de middelen beschikt.
Dit is toch te gek voor woorden? Wat is de volgende stap? Philipp Morris aanschrijven om de risico’s over tabak te evalueren?
En nu eens écht deprimerend nieuws
Natuurverenigingen spreken vaak over het verlies van biodiversiteit, maar echt kwantitatieve gegevens blijven daarbij vaak achterwege. Natuurpunt probeert in de natuurreservaten met alle beschikbare middelen het tij te keren en communiceert daarbij ook over de successen die daarbij worden gerealiseerd.
In de omgeving van Tienen zien we de terugkeer van de bever, de klauwier, de das, de geelgors, grauwe gors, visarend, slechtvalk,… Je krijgt de indruk dat we goed bezig zijn, maar een vrij recent artikel uit Science dat ik deze week onder de ogen kreeg, geeft me de indruk dat de Homo sapiens sapiens nog steeds met een rotvaart bezig is om alle leven op onze planeet uit te roeien. ‘Where have all the insects gone?’ is de titel van het stukje.
Ik ben niet van plan dat artikel over te schrijven, maar een groep (amateur)wetenschappers in Duitsland stellen over 35 jaar een enorme daling vaste in de hoeveelheid insecten die gevangen worden in een aantal natuurgebieden. Sinds 1982 meten ze op een honderdtal plaatsen de hoeveelheid insecten na, en op een aantal van deze sites zien ze de voorbije jaren een erg sterke daling van de hoeveelheid insecten die ze vangen, ook in natuurgebieden waar de plantenbiodiversiteit zich gedurende die periode heeft hersteld. Over deze periode stelden dalingen van de hoeveelheid insecten tot 80% vast. En dat is dus op plaatsen waar aan natuurbeheer wordt gedaan… Ook in Schotland ziet met de hoeveelheid insecten sterk dalen.
Insecten vormen de onderkant van de voedselpiramide. Heel veel vogels en zoogdieren leven op een dieet van deze dieren. Heel de piramide stort op zo’n plek dus in. De exacte oorzaak is moeilijk vast te leggen, maar er bestaat een vermoeden dat neo-nicotinoïden hier een rol zouden in spelen, dit is een groep insecticiden waarvan ondertussen bewezen is dat ze ook een rol spelen in de achteruitgang van de bijen.
Wat dit alles voor mij nog veel onrustwekkender maakt, is dat die eerste metingen gebeurd zijn in de nadagen van het gebruik van DDT.
Blauwe druiven – rasevaluatie
Terwijl er ontelbaar veel goede witte rassen zijn voor de tuin, ligt dat met blauwe druiven toch iets moeilijker. De smaak blijft vaak een beetje achterwege. In de meeste tuincentra verkoopt men Boskoops Glorie, een ras dat gezond groeit en betrouwbaar afrijpt. Maar de smaak heeft volgens mij weinig weg van een druif.
Op de foto boven; van links naar rechts: Straschinski, Kyoho, Kodrianka, Festivee, Rosetta.
In de Fruitberg staan 4 blauwe rassen en 2 rose rassen. Eén van die twee roze rassen is nog te jong om er een oordeel over te vellen (Vanessa, één klein trosje dit jaar, wel lekker), de andere staan hier ondertussen al enkele jaren.
Voor blauwe rassen is de standplaats van uitermate groot belang. Op een warme plek, tegen een zuidermuur, is de smaak van de bessen veel beter. Ik merk dat zelf met ‘Kyoho’, in de ouderlijke, ommuurde stadstuin pal op het zuiden zijn de bessen een stuk zoeter dan in mijn plantage.
De witte druiven zijn op dat vlak een pak minder kieskeurig, en smaken wanneer goed rijp geplukt allemaal uitstekend (dan spreek ik over mijn rassenselectie). De meeste van die 12 witte rassen zijn ondertussen al lang op, daar schrijf ik volgend jaar wel iets over.
Straschinski
Een uitzonderlijk grote druif die wanneer ze voldoende afgerijpt is ook goed smaakt. De druivelaar is ook zeer productief en levert trossen die ongeveer 1 kg wegen (de individuele bessen op de foto hierboven zijn zo groot als een 2 EUR stuk). Krenten is niet nodig, vanwege de redelijk losse trossen. Pitarm.
Zou veel warmte nodig hebben. Volgens mij is dit een ideale druif om te telen tegen een zuidermuur of in de serre.
Festivee
Een iets kleinere blauwe druif, een selectie uit Canada, maar toch zeer grote trossen oplevert. Net zoals Straschinski erg productief. Van de echte blauwe druiven heeft deze een lichte voorkeur in mijn tuin. Pitvrij.
De trossen zijn wel iets compacter, maar ook hier lijkt krenten toch overbodig.
Kyoho
Een Japans ras met zéér grote individuele bessen. In Japan worden de bessen per stuk verkocht. Weinig pitten, en een goede smaak, wanneer volledig rijp. De bevruchting lijkt niet zo evident, want er worden steeds maar enkele bessen per tros gevormd. Pitarm.
Kodrianka
Een ras waar ik lang ‘reclame’ voor heb gemaakt, en na lang zoeken heb kunnen invoeren via postorder, bijna 10 jaar geleden . Ondertussen ook in België op enkele plekken te koop. Een Moldavische selectie, met grote langwerpige bessen die goed smaken. De talrijke, grote trossen wegen makkelijk meer dan een kg en de bessen smaken vrij lekker. Maar er is een maar, de bessen rijpen hier redelijk ongelijkmatig af, waardoor je ofwel een tros plukt met enkele rijpen bessen ofwel een tros plukt waar enkele rotte exemplaren tussen zitten. Volgend jaar ga ik die enkele vroegrijpe bessen tijdig verwijderen, want éénmaal er enkele rotte druiven in zo’n tros zitten, is de pret er af wat mij betreft. Pitvrij.
Rosetta
Een roze druif. Roze druiven rijpen in ons klimaat net iets beter af dan de blauwe druiven en zijn merkbaar zoeter dan de blauwe rassen (dat geldt ook voor Vanessa) maar de trossen en de bessen zijn een pak kleiner. De trossen van Rosetta groeien redelijk compact, krenten zou hier misschien wel aangewezen zijn, maar ik heb weinig last van schimmels op deze bessen, en dus doe ik ook hier geen moeite. Pitvrij.
Vanessa vervangt Isabella, een grote blauwe druif met grote trossen die ronduit slecht smaakte volgens mij, en in de winter van 2016 werd gerooid.
Eerste Gezicht Jaargang 5 / September
2 September 2017.
Voortuin.
In de voortuin voeren de herfstanemonen nu het grote woord, samen met Verbena bonariensis en Rudbeckia (die laatste staat niet in beeld). Ook de siergrassen staan er nu prachtig bij.
Slideshow : Evolutie http://supermasj.zenfolio.com/p898793373/slideshow.
Nectartuin
In de nectartuin wordt de nazomer ingezet,met voorop de asters die beginnen bloeien. Het vaste fotostandpunt dat ik de voorbije jaren gebruikte voor dit stuk tuin gaat op termijn een probleem vormen, omdat ik nog twee vlinderstruiken heb aangeplant vooraan in beeld…
Slideshow : http://supermasj.zenfolio.com/p692170129/slideshow
Een beetje meer naar links draaien geeft ons het volgende beeld
Een andere beeldhoek:
Terras
Nog altijd heel wat planten in bloei hier. De appels zijn bijna rijp
En : http://supermasj.zenfolio.com/p627678542/slideshow
Tuin achter de woning
Het gras is ondertussen een beetje gerecupereerd van de droogte, maar nu beginnen de woelmuizen er zich in uit te leven…
http://supermasj.zenfolio.com/p964328696/slideshow
Vijver
In de vijver begint het verval al een beetje in te zetten.
Bloemenweide
De bloemenweide is al ten dele gemaaid. Ik doe dat in drie keer, omdat er heel wat diertjes leven in dat stukje ‘wildernis’ en ik de biotoop van die diertjes niet helemaal wil vernietigen.
Schaduwtuin
Geen foto deze maand, er is nochtans hard in gewerkt, maar door ’t gewicht van de noten hangen de takken nogal laag…
Voilà : http://supermasj.zenfolio.com/p574527728/slideshow
Pruimenhaag
De pruimenhaag werd flink gesnoeid….
Met de bijhorende slideshow http://supermasj.zenfolio.com/p1045601173/slideshow
Asters
De eerste herfstasters komen in bloei.
Beestjes
Nogmaals de kleine vuurvlinder, maar deze keer een jong dier, met veel diepere kleuren dan het exemplaar dat ik enkele dagen geleden op de gevoelige plaat vastlegde.
Ook een ‘verse’ Gehakkelde Aurelia. Bij geen enkele andere vlindersoort vind ik het verschil tussen een jonge en een wat oudere vlinder zo sterk als bij deze. Het blijft wel een vlinder die slechts in kleine hoeveelheden in de tuin voorkomt.
Het warme weer van de voorbije dagen zorgt in ieder geval voor een sterke stijging van het aantal vlinders. Terwijl ik enkele dagen geleden de eerste ‘nieuwe’ dagpauwoog zag, tel ik er nu al 10.
Ook erg talrijk op dit ogenblik: de landkaartjes, ik telde eind vorige week 6 stuks. Landkaartjes hebben hier een voorkeur voor inheemse Eupatorium (die ondertussen wel bijna uitgebloeid is), ook al bezoeken ze zo nu en dan eens een aster. De typische mengvorm die vaak zou voorkomen in de derde generatie heb ik nog niet gezien.
Eupatorium, is net als al die andere planten, niet helemaal zonder gevaar. Eén van de landkaartjes, gevangen door een krabspin…
Libel (18+)
Een stel bloedrode heidejuffers die hun ding doen. Deze libellen zijn nauw verwant aan de bruinrode libel die ik enkele dagen geleden fotografeerde, met een duidelijk diepere, rode kleur. Hieronder een foto van een mannetje.
De voorbije dagen zag ik ook een stel grote waterjuffers ‘bezig’. Ik vermoed dat dit een houtpantserjuffer is .
