Iedere keer je een nieuwe plant in de tuin aanplant is het toch een beetje afwachten hoe die plant het ‘doet’. Deze nieuweling staat nu voor ’t eerst in bloei, Vlak na ’t aanplanten had de plant enorm veel last van slakken, maar dat lijkt ondertussen onder controle. Deze zijdeplant werd op een vochtig plekje gezet waar andere planten het voordien redelijk moeilijk hadden. De plantenbeschrijvingen die je op internet vindt over deze plant spreken mekaar tegen, op de ene plek lees je dat de plant moet beschermd worden tegen overvloedige regenval en sneeuw in de winter, of dat de plant op een droge grond moet geplant worden.  De kwekerij waar ik de plant kocht geeft aan de plant in vochtige grond hoort of in de moeraszone van een vijver. De Engelse naam (Swamp milkweed) lijkt me toch aan te geven dat deze plant bij mij op de juiste plek staat en dat het leeuwendeel van alle Nederlandstalige plantomschrijvingen op internet nog maar eens fout zijn, een gevolg van het blindelings van mekaar overschrijven, zonder …

Ondertussen zijn alle planten hersteld van de late wintervorst.  Alle sierstruiken zijn opnieuw uitgelopen en de vorstschade lijkt dus niet blijvend. De vorstschade bij de fruitgewassen : de peren- en kweeperenoogst zal zo goed als nihil zijn, de pruimenoogst beperkt en de abrikozen zeer beperkt. Ook kiwibessenoogst en Paw-Paw zal niet voor 2017 zijn. Bij het klein fruit zie ik alleen wat beperkte vorstschade bij de Taybes, maar zelfs daar lijkt er nog een redelijke oogst in ’t verschiet. Eén plant overleefde deze winter niet, de Arbutus unedo, ondanks het feit dat de lang niet zo koud was deze winter, temperaturen waarbij de plant het normaliter altijd overleeft. Ik vermoed dat de plek waar ik hem aanplantte te weinig beschut was,  de plant had in februari al de geest gegeven. In mijn tuin experimenteer ik wel eens met planten die ‘borderline’ winterhard zijn. Op die Arbutus unedo na met redelijk succes, want de andere planten overleefden ook deze winter (minimum temperatuur – 8,5 °C) met vlag en wimpel, zelfs de jonge, buiten aangeplante granaatappel. Toen ik vorig …

Enkele jaren geleden plantte ik een twintigtal verschillende akelei-cultivars aan in de tuin. Enkele  variëteiten zijn verdwenen, maar de bloemen zie je nu overal doorheen de borden opduiken. Ik kan deze bloemetjes echt niet wieden en spaar ze overal. Dus komen er her en der verspreid akeleien te staan in de borders. Bij deze zaailingen zijn er enkele variëteiten duidelijk dominant: naast de inheemse donkerblauwe variant zijn dat de lichtroze variant hieronder en maar vooral de dubbelbloemige bordeaux ‘Red Barlow’ (bovenaan) die werkelijk overal opkomt. Eigenaardig, want enkele jaren geleden werd me verteld dat die dubbele variëteiten snel verdwijnen uit de tuin en moeilijk uitzaaien.