Deze twee winterharde Salvia’s bracht ik vorige week mee van de parkdagen van Beervelde. Ik ben benieuwd… Ik vermoed ook dat dit mijn allerlaatste bezoek aan de tuindagen van Beervelde was. Het is er gewoon te druk. Een kwartier aanschuiven om binnen te geraken, en dan binnen ook overal een gedrum. Ik hou niet zo van plekken waar veel mensen zijn. Mensen die via de reguliere weg naar de tuindagen rijden, stonden volgens mij ook nog eens minstens een half uur met de wagen in de file. Het zou natuurlijk een gevolg kunnen zijn van het brug-week-end en het uitzonderlijk mooi weer… Eén positief ding: het is voor veel mensen toch vooral een kijkbeurs, want lang aanschuiven om te betalen heb ik zo goed als nergens moeten doen. En nog één positief puntje voor de organisatie: de plantencrêche werkte dit jaar wel erg goed.

Deze Philadelphus delavayi geurt aangenaam, maar zeer bescheiden. Toen ik deze plant kocht, was de geur één van de redenen om hem te bestellen. Maar wat de plant mist in geur, maakt hij wat mij betreft wel goed in schoonheid, met bloemen die bijna als klokjes naar beneden hangen. Dus mag hij mooi blijven staan.

De rambler komt nu aarzelend in bloei. Zelfs met die enkele honderden bloemen is de geur op sommige ogenblikken overweldigend (vooral ’s middags is de geur zeer sterk). Ik vermoed dat de bloei van de roos tijdens de tuindagen haar hoogtepunt zal bereiken, met ettelijke duizenden bloemen in bloei. Daarom durf ik nu al verwedden dat de meest gestelde vraag tijdens de tuindagen zal zijn ‘Welke klimroos groeit er tegen die muur?’

Vier jaar geleden kreeg ik een Geranium pratense cadeau van de biodiverse tuinier; een prachtige plant voor de bloemenweide. Achteraf bleek dit een zeer bijzonder exemplaar te zijn, want de plant bloeit met witte bloemen in plaats van blauwe bloemen. Bart heeft er zelf geen enkele in deze kleur staan… Er zijn wel al heel wat andere Geranium-soorten in bloei…

Na enkele jaren geduld bloeit de Phlomis tuberosa ‘Amazone’. Eindelijk. De planten waren de voorbije jaren een favoriet van de slakken, maar dit jaar zijn ze helemaal niet aangevreten. Daardoor heb ik nu toch al drie planten die mooie, grote pollen opleveren. Ik vrees dat bij de eerste felle wind de stengels wel allemaal omvallen. Maar nu dus toch even genieten. Dat doen de hommels trouwens ook.

Deze Paeonia ‘Bowl of Beauty’ was één van de weinige planten die al in de tuin stonden voor wij het huis kochten. De plant stond aangeplant op de rand van ons perceel. Tijdens het aanplanten van de haag is de plant over het hoofd gezien, waardoor er een haag pal boven deze plant is aangeplant. Het jaar nadien viel me één van haar bloemen op, tussen de haag. Omdat het toen zeer warm was, besliste ik om de plant niet dan te verplaatsen, maar te wachten tot de winter. Maar aangezien ik dat vergat, vond ik twee jaar later nog twee kleine scheuten terug tijdens het wieden in de zomer. Ik besliste om de planten op dat ogenblik uit te graven, en alsnog een poging te doen om de plantjes te redden. Eén van beide scheuten heeft de verplaatsing overleefd, en werd een jaar later (winter 2017) nog eens verplant (oeps). Het is algemeen geweten dat Pioenen niet houden van verplanten, maar dit exemplaar is ondertussen enthousiast gegroeid en geeft me dit jaar al enkele …