De Osmanthus fortunei staat ondertussen al enige tijd in bloei. De minuscule bloempjes ruiken heerlijk, ook na de nachtvorst van zaterdag. Deze plant staat vlak bij de achterdeur. Altijd heerlijk om op dit ogenblik bloemenparfum aan te treffen wanneer je de tuin instapt. Vanaf januari neemt de Sarcococca het over, gevolgd door de winterjasmijn. Deze winter plant ik er ook nog een zomerbloeiende jasmijn aan.
Een aantal jaren geleden kocht ik deze Gardenia. Een winterharde variëteit die tot – 15 °C winterhard zou zijn. Omdat de plant erg traag groeit, en een beetje uit wantrouwen (een winterharde Gardenia; yeah) stond de plant hier de voorbije jaren in pot (en in de winter in de garage). De kans is reëel dat ik de plant volgend jaar op een beschut plaatsje in de tuin uitplant. De plant is op zich geen schoonheid, maar de bloemen geuren ’s avonds echt heerlijk.
De voorbije jaren was ik niet altijd zo tevreden over Veronica in de nectartuin. De planten groeiden niet uit tot mooie pollen, en zaaiden zich nogal flink uit. Tegen juli zaten de planten onder de meeldauw en waren ze meestal ook omgewaaid. Maar dit jaar staan ze hier nu echt wel te pronken in de tuin. Ze gedragen zich, door dat uitzaaigedrag – dit jaar als een perfecte weefplant, die doorheen de hele nectartuin voor een diepblauwe kleur zorgen. Nog een verwante plant, die de voorbije jaren wel systematisch op mijn goedkeuren kon rekenen, maar eigelijk niet echt geweldig snel groeit in mijn tuin is Veronicasttrum.
Ook in het tweede jaar doet deze plant het dus uitstekend in mijn vijver. De planten zijn redelijk gegroeid.
Enkele jaren geleden schreef ik “Daarom vraag ik alle lezers om mij aan dit logje te herinneren wanneer ik Afrikaantjes, Bloemriet of godbetert (gevuldbloemige) Dahlia’s in mijn tuin begin te planten.” Deze Tagetes ‘Linnaeus” kreeg ik dit week-end cadeau van een bezoeker. Deze plant krijg dus wel een plekje. De plant zou erg geliefd zijn bij slakken en zo planten rondom beschermen.
Deze twee winterharde Salvia’s bracht ik vorige week mee van de parkdagen van Beervelde. Ik ben benieuwd… Ik vermoed ook dat dit mijn allerlaatste bezoek aan de tuindagen van Beervelde was. Het is er gewoon te druk. Een kwartier aanschuiven om binnen te geraken, en dan binnen ook overal een gedrum. Ik hou niet zo van plekken waar veel mensen zijn. Mensen die via de reguliere weg naar de tuindagen rijden, stonden volgens mij ook nog eens minstens een half uur met de wagen in de file. Het zou natuurlijk een gevolg kunnen zijn van het brug-week-end en het uitzonderlijk mooi weer… Eén positief ding: het is voor veel mensen toch vooral een kijkbeurs, want lang aanschuiven om te betalen heb ik zo goed als nergens moeten doen. En nog één positief puntje voor de organisatie: de plantencrêche werkte dit jaar wel erg goed.
Een mij onbekende kever die zich aan de nectar van de Knautia laaft. Ik noem hem Louis. Verder zijn ook de Penseelkevers en Schijnboktorren dol op de nectar of het stuifmeel van deze plant.
In de tuin staan twee soorten Ossentong, daar schreef ik eerder al eens over. Terwijl de Anchusa officinalis het hier eerder moeilijk heeft om stand te houden, doet Pentaglottis sempervivens het hier uitstekend. De plant zaait zich redelijk goed uit, door selectief te wieden houd ik de plant onder controle. Met de jaren worden de pollen ook groter en mooier.
Deze Philadelphus delavayi geurt aangenaam, maar zeer bescheiden. Toen ik deze plant kocht, was de geur één van de redenen om hem te bestellen. Maar wat de plant mist in geur, maakt hij wat mij betreft wel goed in schoonheid, met bloemen die bijna als klokjes naar beneden hangen. Dus mag hij mooi blijven staan.
