Prachtige finale

Het was weer een prachtig week-end. Nadat ik nog eens bewees dat composteren een werkwoord is (twee bakken omgezet) ook nog het gras afgereden. Daarna vond ik dat de tuin – van achteraan bekeken – er best wel OK uitziet.  Maar ja, met zo’n mooi en zonnig weer ziet alles er beter uit.
De fikse regenbuien van donderdag en vrijdag (samen > 20 mm neerslag), zorgde er ook voor dat alle planten er fris en monter bij stonden.
Daar wordt een mens goedgeluimd van. Daarom enkele sfeerbeelden …
Deze oude stronk (pruimenboom of kerselaar) staat er wat minder fris en monter bij. Hij zal volgend jaar  midden in de bloemenweide staan.
Een stukje frambozenhaag (zowel links als rechts – met links het ‘gat’ vanwege de niet-groeiende ‘Polka’ die vorige week gerooid is)
Vandaag twee pompoenplanten opgeruimd, helemaal vernietigd door meeldauw, wie sprak er daar over fris en monter? Ik heb nog enkele vruchten trachten te redden en in de zon laten narijpen. Zoals U  kan zien zijn dit kleine pompoenen (‘Small sugar’).
Verderop staat er nog een pompoen vol groeikracht, overladen met jonge vruchten. Nochtans hebben de planten daar minder zonlicht, maar wel enkele uurtjes vroeger. Zo droogt de dauw sneller op, en blijft de meeldauw langer wel, vermoed ik.
Volop warmte en ook nog windstil. Nartuurlijk zijn ook de insecten dan op de afspraak.
Waar teken ik voor nog zo’n week-end volgende week?

Haantje de luidste

Silvio op zijn ‘kraaipaal’

Silvio, onze goudbrakel haan, is niet direct een verfijnde gentleman. Bij het ochtendgloren verlaat hij, zoals dat volgens de etiquette hoort, wel als eerste het nachthok om te kijken of de  kust kippenren veilig is.
Daarna mogen de hennen één na één naar buiten, waarbij hij ze allen vakkundig bestijgt, willen of niet. Silvio blijft ook de rest van de dag de hennen betreden alsof zijn leven ervan afhangt. Daarom ben ik ook blij dat 4 van de vijf kuikentjes hennen zijn. Daardoor kan ik de toom van Silvio wat uitbreiden, zodat de hennen wat meer respijt krijgen.

Silvyo is ook niet discreet. Hij kraait zowat de hele dag door, ook omdat bijna al onze buren kippen met een haan hebben zitten, zodat er tegen mekaar opgekraaid wordt dat het een lieve lust is. Maar Silvio klopt overuren…Hij start soms al om 03h00 ’s morgens met kraaien. Geen van de buren beweert  er last van te hebben, zodat Silvio nog niet onmiddellijk in de pot moet.

Het kan trouwens erger, deze Denizli is een ‘langkraaier’ uit de Balkan. Volgens mij wordt je daar gewoon stiepelzot van…

Winterplannen

Vroeg? Ja. Eerlijk gezegd, ik kan het niet laten. Dat plannen is een beetje beroepsmisvorming. Alhoewel, in de privé-sfeer worden zo’n plannen vaak erg optimistich, op het dromen af…

Vroeg? Zeker. De fruitbomen die ik deze winter nog wil planten (een heuse hoogstamappelaar (Reinette Dubois) en een pruimelaar (Reine-Claude sanguine de Wismes)) heb ik besteld einde mei. Anders blijf ik twijfelen tussen de verschillende opties (een ander appelras, of toch beter een kersenboom?).
Verder moet ik ook nog twee Nashiperen, twee perzikbomen, 3 Paw-Paws en 4 Diospyros en een abrikoos planten. Als ik dan ook de stellingen voor mijn aardbeibakken heb afgewerkt,  zou de fruittuin ‘klaar’ zijn en kan ik in de schaduw van mijn notenboom wachten op het fruit.

Maar… er is meer. Ik wil ook de rest van de tuin aanleggen, in totaal een 10-12 a grond, met enkele borders, ongeveer 150 m haag / houtkant, een bloemenweide, een schaduwtuin van 250 m² en zowaar een stuk gazon. En tenslotte staat er ook nog het bouwen van een geluidswerend scherm in de voortuin op de agenda.
U ziet het, werk genoeg voor deze winter. De buren gaan waarschijnlijk weer zich afvragen wat die gekke buurman nu weer aan ’t bouwen is in de tuin.

Het aanleggen van een poel en het uitbreiden van de moestuin ga ik wijselijk een jaartje extra uitstellen… Ik ga deze winter namelijk ook nog een schouderoperatie moeten ondergaan en een maand lang mijn rechterarm niet kunnen gebruiken.

En U, heeft U grote plannen deze winter?

Herfstframbozen – rasevaluatie

2 x Joan J – 2 x Himbotop – 2 x Autumn Bliss
Geen rijpe bessen van Pokusa voorhanden op het moment van de foto

De herfstframbozen produceren nu volop fruit.
‘Autumn Bliss’ smaakt het best. ‘Himbotop’ is erg goed, ‘Joan J’ is een ietsje melig van smaak.’Pokusa’ is wat zuur en heeft relatief weinig frambozenaroma.

Pokusa

‘Pokusa’ vormt duidelijk de grootste bessen. De vruchten bestaan ook uit een beperkt aantal  zeer grote vruchtdeeltjes.
De vruchten van ‘Joan J’ zijn kleiner (maar nog steeds zéér groot), direct gevolgd door ‘Himbotop’ terwijl de klassieke ‘Autumn Bliss’ het rijtje afsluit. De vruchten van ‘Joan J’  (laten vrij moeilijk los van de vruchtkern) en ‘Pokusa’ (vallen steevast uit mekaar bij het plukken) zijn het moeilijkst om te plukken. De vruchten van ‘Himbotop’ hangen op iets langere vruchttakken, minder ‘verborgen’ achter bladeren en zijn dus erg makkelijk te plukken.
‘Himbotop’ is ook het productiefste ras, de stokken zijn vrij lang (2 meter) en zijn overladen met vruchten. Het oog wil ook wat, en ook hier scoort ‘Himbotop’ het beste (kleur, homogeniteit).

‘Joan J’, ‘Pokusa’ en ‘Autumn Bliss’ kennen nu hun piek-productie. ‘Himbotop’ moet duidelijk nog op gang komen, ik schat dat het nog een kleine maand gaat duren vooral die planten hun piek bereiken.

Van deze vier herfstframbozen gaat mijn voorkeur uit naar ‘Himbotop’. De plant groeit krachtig, is uitermate productief en heeft makkelijk te plukken, mooie grote bessen en bovenal een goede smaak.

Autumn Bliss is op dit ogenblik mijn tweede keuze, vanwege de goede smaak –  alhoewel ik denk dat je beter beide rassen aanplant om de oogst te spreiden.

Dit is natuurlijk een voorlopige evaluatie, de volgende jaren zal ik deze evalulatie nog wel even bijsturen. Ik heb trouwens ook één van de (niet meer zo)MiniMasjkes gevraagd om ze te evalueren, maar zijn antwoord was “Voor mij telt alleen maar kwantiteit”. Hij komt dus ook bij ‘Himbotop’ uit.

Ik had nog een vijfde ras herfstframbozen. Na twee jaar aanmodderen heb ik dit week-end de resterende planten van herfstframboos ‘Polka’ verwijderd. Overal lees ik erg positieve commentaar over deze plant, maar ik vrees dat mijn grond te zwaar is voor dit ras.
Ze worden vervangen door ‘Octavia’, een late zomerframboos (juli) die het ‘gat ‘ tussen zomer en herfst-frambozen zou moeten dichten. Zoniet zit ik 2-3 weken zonder frambozen.

Ik heb op enkele frambozen last van vraatsporen van jonge wantsen, die zich in grote getale tegoed doen aan mijn rijpe frambozen. Of beter, deden, omdat onze kuikens ze zonet met veel smaak hebben geliquideerd.

Vraatsporen van wantsen of een framboos

Zonnehoed

Echinacea ‘Elton Knight’
Zonnehoeden (Echinacea) zijn ‘in’. Ik probeer vier verschillende variëteiten uit in de tuin. ‘Magnus’ en ‘Elton Knight’ lijken me de beste tuinplanten.
Echinacea purpurea ‘Magnus’
De roodkleurige ‘Solar Flare’ groeit minder enthousiast en de bloemen lijken ietsje sneller te van kleur te veranderen, maar de plant blijft al bij al OK.
Solar Flare
Solar Flare – bloem 1 week oud
De oranjekleurige ‘Tikki Torch’ die ik me recent aanschafte heeft slechts één week gebloemd. Laten we hopen dat dat volgend jaar beter kan.
Echinacea ‘Tikki Torch’
Eénder welke kleur, de plant is een plezier om te fotograferen. Ik had wel ook gerekend op enkele leuke composities met vlinders en hommels, maar die verkiezen duidelijk andere planten in mijn tuin…

Salvia uliginosa

Toen ik vorig jaar in de herfst de tuinbeurs “Les jardins d’Aywiers” bezocht, was er één plant die op de eerste plantenstand al onmiddellijk opviel. Een hooggroeiende plant, vol azuurblauwe bloemetjes die duidelijk een magneet waren voor bijen, hommels en zweefvliegen. Heel wat kwekers bleken deze ‘Salvia uliginosa’ aan te bieden, en steeds weer was deze plant een trekpleister voor vele geleedpotigden. De plant wedijverde niet alleen met de talrijke Asters om de gunsten van de geleedpotigen uit het park, maar zowaar ook met Verbena bonariensis, de kampioen der kampioenen onder de vlinderlokkers.

Ik kocht me deze plant aan om op te nemen in de nectartuin. Tijdens de warme herfst vorig jaar werd deze plant nog veelvuldig bezocht in mijn tuin. De plant ontplooide vorige week zijn eerste azuurblauwe bloemen.  Geen evidente kleur om in te passen in de tuin maar de plant heeft toch een innemende schoonheid.

Er blijft nog één onbekende eigenschap…De plant overwinterde in pot in de garage, ik weet dus nog niet of hij wel écht winterhard is. Volgens mijn verkoper lukt dat wel mits de nodige bescherming, en de meeste bronnen op internet geven ook aan dat de plant redelijk winterhard is.

 

Mini-brakel

De kuikens zijn al flink opgeschoten, het formaat van een flinke kwartel. Ze beginnen er nu ook uit te zien als mini-brakeltjes.  Sinds vrijdag lopen ze vrij rond in het hok. Toen mama kloek vrijdagavond het nachthok wou intrekken, hadden de jonge brakels dat niet begrepen. Met een behulp van een schepnet heb ik ze dan maar allemaal de weg gewezen. Zaterdagavond volgden drie van de vijf kuikens keurig ma kloek. Voor één van de twee andere kuikens ben ik met de fiets een blokje om mogen rijden, want die zat in de tuin bij de achterburen. Vanaf zondag volgen ze allemaal keurig Ma kloek.

Over twee tot drie weken zouden we ook het geslacht moeten kunnen onderscheiden. In mijn grenzeloos optimisme hoop ik op drie hennen.

Aardbeien in bakken

Een tijdje geleden heb ik hier iets geschreven over aangekochte aardbeien. Ik heb beslist om deze op te kweken in Bato aardbeibakken. Deze teeltmethode wordt veelvuldig gebruikt in de professionele aardbeiteelt.

De voordelen zijn legio : slakkencontrole wordt makkelijker, minder gevaar voor rotte aardbeien (die mooi over de rand hangen, zodat ze niet knikken), bovendien kan je ook werken en plukken op tafelhoogte (zodra ik mijn rekken heb afgewerkt, gepland voor deze winter – de oren van de bakken rusten dan op planken).

Er zijn natuurlijk ook nadelen aan verbonden, die bakken worden gevuld met potgrond (15 liter per bak), dus niet direct duurzaam maar ik hoop in de toekomst de potgrond te verdunnen met home-made compost. Ook de irrigatie is een wezenlijk probleem, planten in potten drogen namelijk snel uit. Op termijn plan ik een capillair druppelsysteem om dit euvel te verhelpen.

De bakken werden gisterenmorgen geleverd. Minimale afname hoeveelheid ongeveer 300 stuks, maar gelukkig kende ik nog enkele vrijwilligers.
Ondertussen zijn de eerste planten reeds opgeplant in de nieuwe bakken, ziet er goed uit, vind ik zelf.
De producent van deze bakken geeft aan dat je 6 planten per bak kan plaatsen, maar zelf beperk ik me tot vier. Voor de wat grotere planten (zoals deze Elianny hieronder) is vier planten in de pak krijgen al moeilijk (op de foto hieronder zijn er slechts twee planten in de pot gezet).

Met 48 bakken geeft dat bijna 200 aardbeiplanten, meer dan voldoende om in de lente een lekkere coupe aarbei te eten of een aardbeitaart te maken.

Daar brengen we volgend jaar met plezier verslag vanuit.