Werken 1

Volgende week start de aannemer met de verbouwing van ons huis. De oude veranda moet daarvoor afgebroken worden.

De oude veranda zal neergelegd worden, het huidig terras moet plaatsmaken voor een eetkamer en een stuk van de kiezels wordt salon. Minstens even belangrijk is dat zodra de werken klaar zijn de kiezel (400 m²) en de kassei (100m²) tuin worden, met grote bloemborders vol nectarplanten.

Maar voor het zover is moet er nog één en ander afgebroken worden. Dus moest de veranda (nu opslagruimte van bouwmateriaal) helemaal leeggehaald worden en de hostaverzameling verplaatst worden, (>200 potten , aardig wat werk). En ondertussen gaan de werken in de tuin moeten wijken voor doe-het-zelf-gedoe aan de uitbreiding.

De opmerkzame volgers van deze blog hebben natuurlijk al lang gezien dat de courgette- en pompoenplanten niet langer op de terrastafel staan (dat hebben ze zelfs gelezen). Maar de echt oplettende lezers zien nog een andere verandering aan de omgeving, ik ben benieuwd of iemand dat opmerkt (neen, niet de deur die openstaat)…

Buiten!

’t Is nu welletjes geweest. Vanaf nu moeten ze buiten maar verder groeien. Mijn levensmotto is niet voor niets ‘Having Cold is a State of Mind’. De zon schijnt iedere dag (ook al is dat vaak achter de wolken). Ik heb ze nu enkele weken in de watten gelegd op de vensterbank en voorbereid, nu moeten ze zich maar bewijzen in de echte wereld. De pompoenen en de courgettes zijn dus geplant. De eerste bloemknoppen zijn al zichtbaar. Eén pompoen van eetkwaliteit (‘Small sugar’) en drie soorten courgetten (‘Black Zucchini’, ‘Gele courgette’ en ‘Tondo de Nice), allemaal afkomstig van de nieuwe tuin. Steeds twee stuks aangeplant, we gaan hier dus heel wat pompoen- en courgettesoep eten.

Ik heb ook Pastinaak gezaaid. Rechtstreeks in volle grond. Zaaibed aangemaakt (menselijke frees gespeeld)  vlakbij de composthoop, waar vorig jaar de woelmuizen zo lelijk thuishielden bij de braambessen. De kans is dus groot dat we hier weinig pastinaak gaan eten. Maar ’t biedt me wel de mogelijkheid om de aanwezigheid van woelmuizen vast te stellen. En een val uit te zetten indien nodig.

Dit zijn mijn allereerste moestuinexperimenten, ik ben als het ware een Moestuinmaagd. Het heeft me tot voor kort nooit geïnteresseerd (en dit in tegenstelling tot tuinieren en fruit kweken)… Ook nog wat met de grondboor geworsteld om de palen van de nog aan te leggen bramenleisystemen wat dieper in de grond te zetten (zitten nu 95 cm diep).

Dit is tot nu toe in ieder geval een fantastisch week-end, eindelijk tuinieren in het warme zonnetje. Met zo’n weer wil ik ook gewoon buiten zijn. Insecten zijin ook ineens massaal aanwezig. Niet minder dan 5 verschillende lieveheersbeestjes gespot (2-stippig, 4-stippig, 7-stippig, citroenkleurig en roomkleurig lieveheersbeestje).
Waar kan ik hetzelfde weer  bestellen voor volgend week-end?

Pluimvee

Achteraan in de tuin wonen de kippen, ‘de dames’ zegt mevrouw SuperMasj . Ik wou absoluut een ras uit de ‘levend erfgoed’ lijst hebben, maar ik wou er niet mee kweken. Dus zocht ik een goed beschikbaar ras zodat ik me niet moreel verplicht zou voelen om er toch mee te kweken. En échte kippen, geen krielen, omdat ik ook niet iedere twee weken met broedse hennen opgezadeld zou zitten. Zo kwam ik uit op brakels.

Ze zijn met zijn vijven. Sylvio, Joëlle, Laurette, Trinny en Susannah. Eén goudbrakelhaan, 2 goudbrakelhennen en 2 zilverbrakelhennen.

Sylvio was de reservehaan bij een kweker van brakels. Hij zat in een ren zonder hennen, terwijl alle andere hanen wel drie hennen toegewezen kregen. Hij mocht vanop de tribune toekijken… Zijn enige hoop: een andere haan die niet vruchtbaar was. Maar aangezien ze allemaal vruchtbaar waren, mocht de haan weg en zo vond hij een onderdak in de Fruitberg. Dat onderdak had een veel grotere ren (met gras) en één hen meer dan de toompjes bij de kweker. Wie laatst lacht best lacht zeggen ze dan, en hij probeert zijn schade hier serieus in te halen. Initieel was de naam ‘Elio’  voorzien, maar ‘Sylvio’ bleek beter te passen bij deze testosteronbom om twee poten.

Joëlle en Laurette (goudbrakelhennen) gedragen zich helemaal anders dan Trinny en Susannah (zilverbrakelhennen). Ze zijn vrij schuchter en gaan ook bijna een uur  vroeger op stok. Trinny en Susannah zijn veel brutaler en komen uit de hand eten. Hun naam (ik had eerder Monica en Annemie in gedachte) hebben ze te danken aan onze jongste, want ze kakelen net even hard..

De kriekelaar en kerselaars zijn in de kippenren geplant met het oog op biologische bestrijding van de kersenvlieg. Maar één van de zilverbrakels lust blijkbaar wel een fris kersenblaadje…

De ren is opgetrokken uit kastanjehouten hekken, en daar heb ik eigenlijk al wat spijt van: het is wel mooi, maar je kan de kippen amper zien. 150 cm hoogte blijkt hier te volstaan om de (gekortwiekte) dieren binnen te houden.

Waar ik uitermate tevreden van ben is het nachthok. Dat staat op poten van kastanjehout (palen van 160 cm die 100 cm in de grond geslagen zijn). Het hok poetsen is een makkie: deur openmaken, kruiwagen eronder zetten en alle bodembedekking in de kruiwagen trekken met een aftrekker. Bij regen schuilen de kippen onder het dak, en er kan ook geen ongedierte onder het hok leven.

Verder is de VSB (automatische kippenhokopener) een luxe,  werkt hier nu al 3 maanden foutloos. Maar daar kan je hier meer over lezen.

Eieren? Bijna twintig per week, en dat is eigenlijk (veel) meer dan voldoende voor eigen gebruik. Verder verwerken ze aardig wat keukenafval, verrijken ze mijn compost en zijn ze een onderdeel van het biologisch beheer van de tuin. Want zo af en toe mogen ze heel de tuin rondwandelen, op zoek naar slakken en andere.

Zonder is gezonder

Het welgekende bordje komt hier waarschijnlijk binnenkort aan de deur. Ik weet niet of jullie dit bericht al gelezen hebben, maar deze studie lijkt de mythe van onschadelijke herbicides te doorprikken.


Glycofosfaat (basiselement Round-Up) wordt  gelinkt met de Ziekte van Parkinson, of beter gezegd deze studie bevestigt een ouder vermoeden. Ook even aangeven dat dit geen berichtje is op een website van een aantal geitenwollensokkenalternatievo’s, maar op de website van het ‘National Center for Biotechnology Information‘, onderdeel van het Ministerie van Gezondheid van de Verenigde Staten. Een iets meer leesbare variant vind je hier


Een goed overzicht van de problemen rond round-up vind je hier. I rest my case

Gezocht (vervolg)

Na het publiceren van mijn verslagje over Beervelde was  mijn werk nog niet afgelopen. Met schaar en nieuwe hoofzaklamp (cadeautje van mevrouw Supermasj) trok ik vol goede moed de tuin in om een nieuwe nachtelijke klopjacht in te zetten. “Siddert en beeft, gij slijmerige slakken, Supermasj komt jullie in de pan hakken”. Na de controle van de hosta en de kiwibessen, nam ik me voor om alle grenzen met de buren nog eens te controleren. Het is vooral daar dat ik nog kingsize naaktslakken aantref.  Maar tot mijn grote verbazing stond ik plotseling oog in oog met … een egel. Hij/zij was duidelijk nog meer geschrokken dan ik. Wel efficiënt zo’n personeelsadvertentie op blogger…

Alle gekheid op een stokje, ik vraag me af hoe die egel in mijn tuin is verzeild. De volledige tuin is omheind. Ik loop hier nu al enkele weken elke nacht heel mijn tuin af, en dit is de eerste keer dat ik het diertje zie, ik vermoed dat hij heel recent in mijn tuin terecht is gekomen…

Hij is in ieder geval meer dan welkom, en we gaan dan ook zo snel mogelijk een geschikte woning maken, zodat we hem kunnen overtuigen dat het in onze tuin aangenamer is dan in de tuinen rondom. Houden egels van een zwembad? Of zou ik hem dan toch beter een bedrijfswagen aanbieden?

De kinderen zullen morgen ook door het dak gaan, een egel in de tuin…

Beervelde

Dit week-end waren het de tuindagen van Beervelde. Sinds enkele jaren probeer ik op de afspraak te zijn. Dus na het (niet noodzakelijk in die volgorde) weghalen van de winterbescherming van de planten in de tuin, het terug buitenzetten van de uit voorzorg binnengezette minder winterharde planten, het afhalen van de obligate pistolets op moederkesdag en het nuttigen van een stevig ontbijt koers gezet naar Beervelde, met een omweg om Mama SuperMasj op te halen, die graag mee van de partij is.

Je vindt op zo’n plantenbeurzen een heleboel gespecialiseerde kwekers, mensen die zich echt toegelegd hebben op één plantensoort, en daar dan een breed gamma van aanbieden. Het geeft je véél meer keuze, en dan niet alleen qua kleur, vaak zijn de ‘standaardcultivars’ uit het tuincentrum redelijk gedateerd ten opzichte van modernere soorten die de naambekendheid missen. Dat soort kwekers heeft ook nog iets anders gemeen: passie voor de planten die ze aan de man brengen, en een enorme kennis terzake.

Daarnaast zijn er nog een heleboel kwekerijen met een breed gamma aanwezig, die toch wel allemaal ongeveer dezelfde planten aanbieden, vaak redelijk duur maar meestal wel grote planten. Ik heb daar de laatste jaren ook wel enkele planten gekocht, maar de echte bezoeksreden van de tuindagen zijn voor mij toch die specialisten…

Het heeft ook een nadeel : de verleiding is nog een stuk groter, en zo heb ik dus weerom heel wat planten aangeschaft. Mijn excuus: ik heb dan ook nog heel wat tuin aan te leggen dit najaar. De Hosta zijn bijna allemaal XL-hosta, waarvan ik er niet zoveel in mijn collectie had tot nu toe – XL-hosta in een klein stadstuintje zijn nu eenmaal geen goed idee. Verder ook nog enkele (wintergroene) geraniumsoorten, een niet zó winterharde maar prachtige Salvia (maar die me onder de verkeerde naam is verkocht, dat stoort me) en enkele Akeleitjes. Ook de laatste druivelaars die nog in de fruittuin moesten geplant zijn van de partij.

Qua trends is er één ding dat me opvalt :  hoeveel standen houtig kleinfruit aanbieden. Vooral kruisbessen stonden op zowat iedere stand.
Het weer zat vandaag mee. Door de aanhoudende regen van de voorbije weken was de parking  – onder het motto “gebruik eens een eufemisme” zompig –  properder wordt je auto niet van zo’n parkeerbeurt, maar aangezien mijn wagen moeilijk nóg vuiler kon worden, was dat geen probleem voor mij. .

Toch nog een boodschap aan de andere bezoekers van Beervelde : het is echt niet origineel om tegen iemand met een afgeladen volle kar te zeggen ‘Jij gaat nog veel werk hebben vandaag’ of ‘Wat je over hebt mag je in mijn tuin komen planten’. De eerste keer kan zo’n opmerkingen grappig zijn, maar na verloop van tijd …

Ook (voor de eerste keer) gebruik gemaakt van de plantencreche, zo worden je planten naar de ingang gevoerd en kan je ze daar met de wagen ophalen. Handig.

Spurt

Door de aanhoudende lage temperaturen van april groeiden veel planten ondermaats. Die planten leken wel standbeelden,bevroren door de koude adem van april.

De zwoele warmte van gisteren zorgde voor ommezwaai, die bij een aantal planten echt indrukwekkend is: herfstasters, Echinacea en Salvia lijken wel verdubbeld in grootte. Ook een aantal hosta lijken hun bladvolume op een dag verdubbeld te hebben.
Maar de grootste verandering is zichtbaar bij de vijgencollectie. De ondermaatse vijgenblaadjes zijn gisteren en vandaag uitgegroeid tot een geschikt formaat voor Adam en Eva.
Ook de pompoen en courgettezaailingen zijn in een hogere versnelling geschakeld. Het wordt nu echt tijd om de plantjes af te harden, zodat ze volgende week de deur kunnen gewezen worden. Het zaad (van de nieuwe tuin) was veel kiemkrachtiger dan ik had verwacht, en de vensterbank gaat nu snel te klein worden voor het twintigal  pompoen-en courgetteplanten die hier nu groeien.

De druivelaars aarzelen. Alsof ze weten dat het dit week-end nog vrij koud gaat zijn. De vruchtbeginsels staan nog steeds niet in bloei. Ik vermoed dat de druivenoogst dit jaar wel eens flink zou kunnen tegenvallen. Maar aangezien ik met mijn druiven alleen maar takdikte, maak ik me daar geen zorgen over.
Ik maak me wel zorgen voor de nacht van zaterdag op zondag. Laten we hopen dat de aangekondigde nachtvorst  een slechte grap blijkt… Ik kijk er echt tegen op alle planten te beschermen tegen de koude…

Gezocht

De Fruitberg is een ecologische tuin van 20a. Sinds de overname van dit domein door familie SuperMasj in 2011 worden aanzienlijke investeringen uitgevoerd om de tuin diervriendelijker te maken. Met het oog op deze investering wil de Fruitberg overgaan tot onmiddellijke indienstneming van :

Egel (M/V)

Taakomschrijving : Hij/Zij zal ingezet worden bij de ecologische bestrijding van naaktslakken in onze tuin. Flexibele werkuren. Hij/Zij krijgt tijdens zijn nachtelijke klopjachten logistieke ondersteuning van SuperMasj. Aangename en collegiale werkomgeving.

Verloning : de Fruitberg stelt een competitief pakket voor, bestaande uit een gevarieerd dieet van slakken en insecten. De Egel (M/V) krijgt ook een luxueuze woonplaats aangeboden, in de onmiddellijke nabijheid van een composthoop. Vergoeding voor medische kosten en pensioenplan.
Partners zijn ook welkom. De Fruitberg garandeert een kindvriendelijke omgeving.

Niet dat ik de slakken niet klein krijg met mijn nachtelijke  klopjachten, maar ’t zou toch fijn zijn, zo’n egel in de tuin, bedacht ik me gisterenavond terwijl ik aan ’t slakken halveren was…
Ik moest vandaag ook een interne vacature uitschrijven op het werk en dus…

Winterschade

Gisteren met pijn in het hart vastgesteld dat mijn Hosta ‘Lakeside Love Affair’ dood is. Ik had de plant in 2006 als geschenk gekregen in een kwekerij, toen nog een zeer klein weefselkweekplantje, twee madeliefblaadjes groot, een echt prematuur niemendalletje dat voorbestemd was als slakkenhapje.
Over vier jaar, met de nodige aandacht en verzorging, groeide dit klein lelijke eendje uit tot een mooie zwaan. Ik was er een beetje fier op. Het was dan ook de enige hosta geplant in volle grond die ik tijdens de winter van 2010 meenam uit de oude tuin. De plant was hier vorig jaar één van de blikvangers op ons geïmproviseerd terras. Maar dat was dus haar zwanenzang.

Ik heb dit jaar nog enkele planten gehad die er het loodje bijgelegd hebben. Onder andere een winterharde camelia die dan toch niet zo winterhard was (doodgevroren in koude serre). Maar dat doet me dan toch veel minder dan het verlies van zo’n plantje dat ik zelf heb groot zien worden…

Kabouters

De kabouters  hebben duidelijk geen weet van de financiële crisis. In de tuin verschijnen her en der paddestoelen. Niet meteen een beeld dat ik associeer met lente, maar de bloesem op mijn blauwbes in september vorig jaar associeerde ik evenmin met de herfst.

Er lijkt echt geen einde te komen aan al het “met bakken uit de hemel vallen” van de regen. Gisteren weer meer dan 15 mm neerslag binnen een etmaal. En de volgende dagen wordt er nog ‘herfstweer’ voorspeld.

Die regen heeft enkele positieve kanten. Alle nieuw “blotewortelgewijs” aangeplante plantgoed doet het uitstekend. De planten die tijdens de winter van 2010-2011 aangeplant werden hebben erg geleden onder de droge lente vorig jaar. De appelbomen die ik deze winter  heb aangeplant hebben de aanplantingen van vorig jaar al bijna bijgebeend.

Ook mijn hostaverzameling weet deze overdadige regen te appreciëren. Ze staan er voorbeeldig bij. En dit zonder de dagelijkse aanvoer van enkele gieters water (die ik anders manueel oppomp uit een regenwaterput).

Maar ondertussen geraakt de grond duidelijk verzadigd van het water. Werken op zware leemgrond bij dit weer is quasi onmogelijk omdat de grond bij de minste betreding dichtslaat. En die verzadigde grond maakt het aanwenden van de grondboor voor het verder in de grond werken van mijn palen nog moeilijker dan het al is.

Maar ook mijn gemoed geraakt ook verzadigd van al die regen. Werken in de regen is niet direct goed voor het gemoed. Ik heb dus dit week-end maar enkele paal-en draadsystemen kunnen afwerken met name voor de kruisbessen

de aalbessen

en de kiwipergola

Dus mag het toch een beetje droger en warmer worden de volgende weken.  De tuin is zoveel mooier als de zon schijnt. En er in werken is ook veel leuker (en minder zwaar). Misschien willen de kabouters me dan wel helpen bij de verdere aanleg van de kabelsystemen, het graven van de putten en het spannen van de kabels …