Eergisterenavond, zo rond 17h30. Ik zat aan mijn bureau, een teleconferentie te volgen. Ik zag een pop-up verschijnen met de melding van een nieuw berichtje, van mijn vrouw. ‘Ga jij een vogeldierentuin starten of zo? Hier is iemand twee zware pakken komen afzetten van Vivara.” Ondertussen zitten er hier hele wat kepen (zoals al eerder gezegd, ik heb geen echte groot telebereik dus ’t is behelpen) Net zoals Muggenbeet heb ik vorige week nog wat vogelvoeder bijbesteld. In totaal nog 30 kg zaad, 30 vetbollen en 12 pindakaasblokken. Want zolang er hier sneeuw ligt, wordt het volop met zaad gestrooid (niet met zout), en het aantal vogels blijft verder toenemen. Met zo’n bende spreeuwen op bezoek vliegt het eten er wel door Grappig om steeds weer hetzelfde tafereel te zien : eerst blijven alle vinken in de notelaar zitten. Dan gaan ze met zijn alleen naar beneden, om dan allemaal opnieuw een minuutje later in paniek weg te vliegen naar de bomen… Ik tel niet minder dan 45 vogels Een beetje later zijn ze weer daar …

Met het vallen van de sneeuw wordt het nu nog moeilijker voor de vogels om eten te vinden. In de fruitberg wordt iedere morgen een stuk grond van 3m²vrij gemaakt van sneeuw en rijkelijk voorzien van strooivoer. Ik ben geen ‘telefotograaf’, ik heb 5 lenzen, geen enkele met een bereik > 200 mm. Voor dit soort fotografie is het behelpen geblazen. De vogels zijn erg enthousiast. Ik tel tot twintig vinken, samengehoopt op een klein stukje grond, en een tiental mezen die eten van de vetbollen en pindanoten in de bomen. Eerlijk gezegd ben ik zelf ook enthousiast, niet alleen door het aantal vogels, maar ook door de diversiteit, want naast de vaste bezoekers van onze tuin (vink, koolmees, groenvink,  pimpelmees, boomklever, tortelduif, bonte specht), heb ik vandaag de eerste noordvinken (keep) gezien van ’t jaar – door de warme decembermaand waren deze blijkbaar nog niet afgezakt naar onze contreien. Bovendien mocht ik vanmorgen ook nog een flinke zwerm staartmeesjes begroeten. Krijg ik nooit of amper te zien in de tuin: mussen, roodborstjes en winterkoning. …

Deelnemen is misschien belangrijker dan winnen, maar er is een spreekwoord dat zegt “Het doel heiligt de middelen”. Bij de jaarlijkse vogeltelling dit jaar moeten en zullen wij de tegenstrevers verpletteren ende verpulveren. Wij willen het meeste vogels hebben, alsof het een echte wedstrijd betreft. Foto zonder vogelkens. Ik was namelijk aan ’t verbouwen, geen tijd om te wachten op de meesjes Sinds een maand hangen hier al enkele voedselsilo’s uit. Maar sinds gisteren, met het oog op de nakende vogeltelling,  werd het volledig arsenaal van voedingssystemen bovengehaald. Toen ik vorig jaar een bestelbon bij Vivara invulde, had ik in mijn enthousiasme eigenlijk  wat veel van die dingen aangeschaft, en nooit meer dan de helft opgehangen. Nu zijn ze wel allemaal uit de kast gehaald. Er hangen nu 2 zaadsilo’s, 2 pindanoten silo’s, 2 vetbolhouders en een voederblok in de tuin. Vandaag werd nog eens 12 kg strooizaad aangekocht, om ook de vinken te lokken. Zelfde commentaar als hier boven De (niet-meer-zo)mini-Masjkes vinden het geweldig. Maar ik moet hen morgen toch maar eens duidelijk maken …