Was dat hier geen blog over ‘Ecologisch fruit telen in de tuin’? Zoals U hierboven kan zien op de foto : de eerste kruisbessen zijn rijp. Risulfa is een erg vroeg rijpende kruisbes, die meestal 2-3 weken rijp is voor de overige kruisbessen. Door de warme lente zijn de bessen veel vroeger dan andere jaren.
De kogel is door de kerk. De moestuinplannen worden opgegeven, of moet ik zeggen uitgegraven, want het moestuinplekje maakt plaats voor een vijver. De grondwaterspiegel is hier te laag om een natuurlijke poel te graven, dus moet ik gebruik maken van EPDM-folie. De vijverranden wil ik wegwerken met beplanting, niet met keien. Aangezien de vijver in het inheems gedeelte van de tuin ligt, wil ik uitsluitend inheemse planten aanwenden. Nu vormt dat geen probleem, want de mooiste water- en oeverplanten zijn gewoon inheems: waterviolier, zwanenbloem, gele iris, pijlkruid, moerasandoorn, moerasspirea, watermunt, waternavel, dotterbloemen, kattenstaart, …. Sommige van deze planten zijn blijkbaar niet zo evident om in de vijver te houden, maar ik hou wel van een uitdaging. Het is nu al bijna 20 jaar geleden dat ik nog een vijver bouwde ( toen bij mijn ouders). Toen nog eentje voor vissen, in deze nieuwe vijver zijn vissen niet welkom. Het wordt een natuurlijker vijver zonder filter. Een vijver met voldoende planten en zonder vis kan ook zonder pomp kraakhelder zijn. Indien we teveel last krijgen van muggen zet ik …
Zondagnamiddag nog snel wat tijd gemaakt om de vlinders in de tuin te tellen. Net zoals in alle andere tuinen telde ik ook dit jaar beduidend minder vlinders, en net zoals alle vorige jaren zag ik opnieuw een Spaanse vlag. Natuurpunt geeft in een eerste verslag aan “In een gemiddelde Vlaamse tuin vlogen afgelopen weekend 14 vlinders van 5 verschillende soorten. Daarmee geldt 2016 als een matig vlinderjaar.” Ook hier waren de cijfers beduidend lager dan andere jaren (22 stuks). Zoals al zo vaak op andere blogs aangegeven, je kan zo’n telling absoluut niet wetenschappelijk noemen, ook niet met zoveel deelnemers. Vooral omdat het weer de week voor en tijdens de vlindertelling van zo’n groot belang is. Ik heb, ondanks de natte juni-maand, nog nooit zoveel vlinders in de tuin gezien als in juli (zowel dagpauwogen, atalanta als distelvlinders), na anderhalve week zwoele warmte. Toch blijft het leuk, en ik denk dat het als reclame, ledenwerving en bewustmaking ook wel helpt. Wat mij vooral opvalt is dat ik dit jaar nog geen enkele kleine vos zag.
Ik geef toe, ik val een beetje in herhaling, maar deze was te mooi om niet te maken en te posten.
Deze maand ga ik voor een ‘banale’ plant als plant van de maand. De roos. Op de foto hierboven zie je de klimroos ‘Seagull’ op haar hoogtepunt. In de Fruitberg staan een tiental verschillende rozenrassen, allemaal enkel of halfgevulde bloemen. Op één variëteit na zijn het allemaal gezonde planten, die uiteraard niet behandeld worden tegen één of andere ziekte. Rozen zorgen niet alleen voor nectar en stuifmeel tijdens de bloei, maar ook voor een soms bedwelmend aroma en mooie bottels in ’t najaar. Ik schreef hier vroeger al iets over de rozen in de tuin. Plaats nooit rozenstruiken op een plek waar je vaak langs moet lopen. Ik heb hier twee struikrozen vlakbij de waterput staan, en dat is niet zo handig met al die doornen.Indien je zelf ook rozen in je tuin aanplant, kies dan voor niet-gevulde variëteiten. Daar profiteren de insecten ook van.En ze zijn volgens mij ook gewoon mooier 😉
Als je nu door de tuin loopt, lijk je wel in de fruitstreek rond te lopen. Ik moet dus niet naar de Sint-Truiden of Borgloon om van de fruitbloesem te genieten, ik kan dat bij mij thuis. En wanneer ik naar ’t werk rijd, rijd ik sowieso toch door de boomgaarden.
Na twee jaar werd het toch eens tijd om de blog eens een andere layout te geven. De bedoeling van deze nieuwe look is meer aandacht te kunnen geven aan foto’s. Ik ben nog lang niet tevreden met het resultaat, ik hoop dat over de komende weken allemaal in orde te krijgen…
Terwijl het eind juli te warm was om in de tuin te werken, houden de hemelsluizen vanaf begin augustus opendeurdagen. Werken in de Fruitberg is zo goed als onmogelijk, omdat het te nat is in de Fruitberg. Wieden op natte leemgrond is onbegonnen werk, snoeien doe ik alleen wanneer het droog is, het gras is te nat op af te rijden Maar zoals één of andere Nederlandse bondscoach enkele jaren geleden zei ‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’. En dus heb ik vorig week-end een reeks planten opgedeeld. Eerder een taak voor eind september of oktober, maar gezien de huidige meteorologische omstandigheden én de verwachtingen kan dat ook nu zonder probleem. Het grote voordeel is dat de opgedeelde planten nog meer dan een maand extra hebben om aan te slaan, en volgend jaar al wat forser zouden moeten zijn. Als het de komende dagen een beetje droger is, ga ik volgend week-end een aantal borders herplanten, het is volgens mij ideaal plantweer. En als het dan volgens de voorspellingen in toch nog écht droog zou worden, heb …
Na de laatste flinke regenbuien van drie weken geleden was het opnieuw droog aan ’t worden in de Fruitberg. Ook dit week-end was er hier geen noemenswaardige regen op te tekenen. Ik keek dus een beetje uit naar de voorspelde regen, maar wist ik veel wat zou volgen. Iets na 17h00 begon het flink te regenen. MadaMasj had zich gehaast op de fiets, en met reden. Toen het regen 18h00 stopte met regenen was er ongeveer 15 mm water gevallen. De buienrader kondigde nog extra regen aan, en om 18h45 barstte hier een onwaarschijnlijke stortbui los. Net na 19h00 was de pluviometer vol, er was dus minstens 25 mm water gevallen in net iets meer dan een kwartier. Een weerstation op een 10 km hier vandaan mat een regenintensiteit van 150 mm/uur. In totaal viel er hier in een tijdspanne van minder dan 3 uur minstens 60 mm regen. Verschillende dorpskernen rond Tienen liepen onder water. In één buurgemeente (waar ook twee bloggers wonen) werd zelfs een rampenpan afgekondigd (ik hoop dat ze geen waterschade hebben). Zelfs het treinverkeer werd stilgelegd uit veiligheidsoverwegingen (wegspoelen spoorwegberm). …
Ik herinner me het nog goed, de zeis die thuis in het werkhok hing. Ik heb er zelfs enkele keren mee proberen te werken, maar dat lukte van geen kanten. Wanneer mijn vader er mee werkte (dat gebeurde zelden), was het zwoegen, alsof hij een zich met groot kapmes door de brousse heen hakte. Toen ik Annetanne”s topic las over zeisen, wekte dat onmiddellijk mijn interesse. Vooral het leuke filmpje, al heb ik niet de behoefte om te gaan racen. ’t Leek me wel een manier van werken die meer genietbaar was. Nu de bloemenweide ingezaaid is, was het dan ook tijd om ‘er’ werk van te maken. Vorig week-end organiseerde Terra-Tools een cursus ‘Zeisen in Tienen’, een erg fijne en leerrijke opleiding in ’t afstellen van de zeis, het zeisen zelf , het wetten en het haren. Na de cursus schafte ik me de hele mik-mak aan, haarde ik mijn nieuwe zeisblad en begon ik er thuis ook aan. De bloemenweide, nog in volle glorie, nu maaien zou écht zonde zijn. Maar achteraan in de tuin is ook nog …
