Iets meer dan een half jaar geleden schreef ik een stukje over mijn speed-pedelec. Het inschrijven van de fiets verliep al bij al redelijk vlot. Dat kon niet gezegd worden van de eerste ‘echte test’ van 50 km. Een fiets moet je instellen op je lichaam, en dat was een stap die ik was overgeslagen. Gevolg :  op een ritje van nog geen anderhalf uur reed ik mijn achillespezen aan flarden. Met een bezoek aan een gespecialiseerde ‘bikefitter’ (die op basis van camerabeelden de positie van het stuur, de hoogte van het zadel en afstand tussen zadel en stuur bijstelt), ontstekingsremmers én drie maand ‘revalidatie’ was dat euvel van de baan. Begin mei reed ik eindelijk een eerste keer met de fiets naar ’t werk. Ondanks een belabberde fysieke conditie (wegens 3 maand in de lappenmand met achillespeesontstekingen) deed ik de afstand in beide richtingen sneller dan me ooit tevoren lukte. Maar toen ik die avond thuis kwam, werd mijn enthousiasme opnieuw zwaar getemperd: een terugroepactie op de elektrische fiets wegens een constructiefout in de …

Boodschappen Pannenkoek schreef er over, en blijkbaar is Tiny er als eerste mee begonnen. zonder me af te vragen of er nog plaats op de kar is, spring ook in op de kar (arm paard). Iemand heeft een Bucket-list opgesteld van honderd zaken die je zou moeten doen, en de bedoeling is dan alles wat je a l hebt gedaan af te vinken. Bon, aan de slag. 1.Een eigen blog begonnen. Drie keer zelfs. 2.Geslapen onder de blote hemel. Ja, geprobeerd. Een tip voor iedereen die dit wil proberen, doe dit NIET vlak naast een wei vol koeien. 3.Gespeeld in een band. Wel een guitaar gekocht, nooit in groepje gespeeld. 4.In Hawaiï geweest Neen, en ook nog geen Hawaii-shirt gedragen. 5.Een vallende sterrenregen gezien Check 6.Meer dan je kon missen aan een goed doel geschonken Niet meer dan ik kan missen. 7.Disneyland of de Efteling bezocht. De Efteling in een ver verleden, Disney zegt me niets. 8.Een berg beklommen. Zowel te voet als met de fiets. 9.Een sprinkhaan gevangen Duizenden 10.Een solopartij gezongen Op cantussen had ik vroeger …

2016 is bijna voorbij. Op geopolitiek vlak een jaar om snel te vergeten. Het jaar dat een schertsfiguut tot president gekozen werd van een wereldmacht, een jaar van veel vreselijke aanslagen (niet alleen in Europa), de horror in Aleppo, de Brexit,… Ik vrees dat 2017 niet beter gaat worden. Ik probeer vooral te onthouden dat er ook mensen van goede wil op aarde leven. Ik heb dit jaar gezien hoe veel mensen zich belangeloos inzetten voor een betere wereld. Misschien is er toch nog hoop? Op tuinvlak was het wel beter : na de natte lente kregen we een prachtige zomer, en dito najaar. De tuin die er trouwens steeds beter begint uit te zien. Dat zal me niet beletten om volgend jaar opnieuw veel dingen aan te passen. Ik wens jullie allemaal ’t beste voor 2017, voorspoed, gezondheid whatever. En aan alle sluikstorters, azijnpissers en verzuurde medeburgers: veel jeuk en korte armpjes.

Gedurende het tweede week-end van mei zijn er de tuindagen van Beervelde. Deze editie verliep onder een staalblauwe hemel. De voorbije jaren is het weer vaak tegengevallen maar bij zo’n mooi lenteweer is de opkomst zo groot dat je al mag aanschuiven vanop de afrit van de autostrade. In het park zelf valt de drukte nog redelijk mee, op enkele stands na waar je echt lang moet aanschuiven. Zelf zocht ik nog enkele aanvullingen voor de schaduwtuin, een nieuw paar tuinhandschoenen en twee geraniums om de fruittuin verder te bodembedekken. Les excuses sont faites pour s’en servir, dus op naar Beervelde. Beervelde heeft de naam een snobistische beurs te zijn. De vele lifestyle standen geven wel die indruk, maar ik verspeel er mijn tijd niet. Er zijn namelijk heel veel leuke plantenkwekers op de beurs. Bij de meeste specialisten zijn de prijzen eerlijk maar op andere standen zie ik soms prijzen die mijn wenkbrouwen doen fronzen. De beurs lijkt steeds verder te groeien en veel van de recente standhouders zijn aanwinsten met vaak een erg gespecialiseerd aanbod. Eén van die nieuwe …