Nectartuin

Nu ik geniet van mijn jaarlijks verlof, en de tenniselleboog me al wat minder hindert, kan ik werk maken van een aantal dingen in de tuin. Zo onder meer in de nectartuin. ’t Was er de voorbije dagen ’t perfecte weer voor. ’s Morgens 70 km fietsen, in de namiddag in de tuin werken.

Enkele jaren geleden geleden schreef ik dat ik nooit een vlinderstruik (Buddleja) in de tuin zou aanplanten, vanwege het invasieve karakter van deze plant.

Ondertussen stonden er hier al 5 planten uit dit geslacht in de nectartuin. Nu zijn drie van deze planten geen Buddleja davidii variëteiten (B. globosa, B. alternifolia en B. x ‘morning mist’), en dus an sich niet vermeld op de bewakingslijst van invasieve exoten in Belgë, maar de twee andere exemplaren zijn dus wel B. davidii (‘Royal Red’ en ‘Empire Blue’).

En toch vind ik geen enkele zaailing van B. davidii meer in de tuin, omdat de struik bij de buren is gerooid en ik alle uitgebloeide bloemen wegknip, en zo zaadvorming vermijd.

Gisteren voegde ik nog twee B. davidii toe aan de tuin (Miss Ruby en Nanho Blue), twee relatief klein blijvende vlinderstruiken (1,50 m hoog). Waarom nóg bijkomende vlinderstruiken? Het zijn mooie struiken die lang en uitbundig bloeien. En in een vlindertuin mogen wel enkele vlinderstruiken staan, maar er is nog een bijkomende reden: ik wil deze struiken niet allemaal tegelijk snoeien maar over een periode van 6-8 weken; van midden maart tot midden mei, en zo ook de bloei over een langere periode strekken. En ik wil ook eens testen of er tussen deze verschillende struiken een verschil in aantrekkingskracht zit, maw oordelen of de ene vlinderstruik ‘beter’ is dan de andere.

Initieel wou ik nog een extra vlinderstruik aankopen, maar die verving ik – op aanraden van de kweker – door een Hydrangea panicula ‘Great Star’, een pluimhydrangea met enkele uitzonderlijk grote lokbloemen maar vooral, zeer veel fertiele bloemen, die sterk naar honing ruiken en in zijn tuin meer vlinders en bijen lokt dan de vele vlinderstruiken.

Zoals ik al eerder schreef, de nectartuin is redelijk vochtig. Eén plekje had ik er bewust vrij gelaten, om nog één geschikte plant toe te voegen (om Perovskia te vervangen die er echt niet op zijn plaats stond, gezien de natte winters). Die vervanger mocht niet te hoog zijn, moest in volle zon kunnen staan, geen grote problemen hebben met natte voeten, bij voorkeur blauw of paars bloeien én vlinders of andere insecten lokken. En niet nog een andere soort Aster of Eupatorium. Ik was al een tijdje aan ’t twijfelen, maar de juiste plant stond al elders in de tuin, Blauwe knoop. Twee groepjes van 6 stuks kunnen vanaf nu hun ding doen, en staan over enkele dagen in bloei.

Aan de andere kant van diezelfde nectartuin heb ik het omgekeerde probleem, door de grote muur op het oosten en de grote vensterpartij op ’t Zuiden bezweken Geraniums er van de hitte in de zomer. Een groepje Gaura lindheimeri heeft nu die plaats ingenomen.

Daarmee is de nectartuin terug volledig gevuld, alhoewel er nog steeds wel enkele twijfelgevallen overblijven, maar dat maakt tuinieren net leuk. En ’t is trouwens veel leuker zonder last van de tenniselleboog. De bedoeling is dat al deze plantjes nu flink hun best doen zodat ze er volgend jaar op hun paasbest uitzien tijdens de eco-tuindagen van 2018.

En wat betreft het veranderen van mening van die vlinderstruik: wanneer ik hier gevulde dahlia’s,  Canna, of Afrikaantjes  begin aan te planten, reken ik op jullie om mij terug tot reden te brengen.