Na 430 dagen staat de odometer van mijn Stromer op 20 000 km. Ik heb dus bijna de halve wereld rondgereden op mijn speed-pedelec, met een gemiddeld verbruik van 13 Wh/km.
Ik stap nog steeds iedere morgen met een grote glimlach op mijn Stromer. De dagen dat ik met de wagen naar ’t werk ga (wanneer ’t KMI een code oranje aankondigt) zijn een straf. De wereld is zoveel mooier op een fiets, ik maak zowat iedere dag live een zonsopgang of-ondergang mee – ik rijd daarvoor ook nog eens in de juiste richting (’s ochtends in oostelijke richting, s avonds in westelijke richting).
Gedurende het jaar ben ik één keer onderuitgegaan met de fiets, in een (natte) bocht over een riooldeksel, maar zonder verder erg. Veilig rijden is vooral beseffen dat je sneller rijdt dan dat andere weggebruikers je inschatten, en overal in staat te zijn te remmen (anticiperen, en dus je voorrang afstaan). En dus ook bij nat weer opletten voor riooldeksels in de bochten, ook wanneer je gehaast bent…
Al dat ge-stromer heeft me verder geen windeieren gelegd: 530 uren op de Stromer met een gemiddelde hartslag van 128 bpm maken dat ik ondertussen een uitstekende fysieke conditie heb. Ik merk dat wanneer ik op de racefiets stap, nooit reed ik zo snel als dit jaar. Terwijl ik nu (bijna) 50 ben, en je toch al wat achteruitgang zou verwachten tegenover dat relatief jonge veulen dat 10 jaar geleden een racefiets kocht… Ahh, en er zijn ook enkele kilo’s met de noorderzon verdwenen.
Bewondering!
Nóg kilo’s verdwenen?! Miljaar, ge waart in maart al zo ne knappe gast geworden … 😉
GefeLIESiteerd !
Als die fiets niet rendeert, dan weet ik het niet. Held!