Een ieder jaar wederkerend ritueel, het “lentestaren”. Op een bepaald ogenblik begin ik iedere dag rond te lopen door de tuin, om te kijken of de planten al uitlopen. Vooral bij redelijk recent aangeplant plantgoed neemt dat hier soms hilarische proporties aan, maar ’t is sterker dan mezelf. ’t Is ook extra fijn wanneer je weer een extra plant ziet schieten. Dit week-end was dat de Nepeta kubanica, die ook duidelijk nog op zoek is naar doorgroeimogelijkheden. Indien een plant niet begint te groeien, durf ik wel eens wat grond weg te krabben, op zoek naar een teken van leven.
Ik vraag me dan af, ben ik de enige, of pleiten er nog andere tuinders schuldig aan het uit de grond kijken van de planten in de lente?
de Fruitberg 
Wat mooie bezigheid! Dat is eigenlijk wel iets voor een kortverhaal…
Ben benieuwd
je bent niet alleen…
Ik hal al zo’n donkerbruin vermoeden
Guilty! Ik keek de echinacea uit de grond 🙂
En veel helpen doet het niet, denk ik. Maar ’t sterker dan mezelf
Ik pleit schuldig! 🙂
Met voorbedachte rade! De rechter beraadt zich over een gepaste strafmaat.
Voila, ´t is er al: http://azertyfactor.be/tekst-lezen/9488/lentestaren
Dank voor de inspiratie!!
dank je voor het verhaaltje 😀 Erg mooi
Dankjewel 🙂
‘Lentestaren’ mag van mij in elk geval het eerstvolgende woord van het jaar worden. Al word ik eerlijk gezegd meestal verrast door de snelheid waarmee een en ander boven de grond komt piepen.
Soms gaat het snel inderdaad
Ik peuter voornamelijk in zaadschalen. Ook wel hier en daar in de tuin maar niet teveel, zodat het geen peutertuin wordt.
Hier is het vooral een staartuin. Is er geen kleinkindpeuter in wording in woelmuisland?
Yep, en intussen al geworden.
Yep,ik ook. Al beperk ik me niet tot de grond, ik speur ook naar de eerste insecten, vleermuizen, … en geniet ook van de lentegeluiden…
Herken ik helemaal. De bamboebuisjes die al gevuld zijn in ’t hotel tellen bijvoorbeeld
Ik laat me verrassen door wat er bovenkomt en in bloei staat, zelfs het fluitekruid al, wat gaat het ineens snel!
Zo enkele dagen > 15 graden maakt dat er een echte groeispurt start bij enkele planten.
Mijn boontjes komen niet boven… Misschien ga ik ook eens ‘peuteren’… ‘k Begrijp je dus !
Lie(f)s.
Geen ervaring met bonen. Je gaat je eigen boontjes moeten doppen 😀
Hewel, mijn vrouw heeft wat kruiden en groenten gezaaid voor haar (twee)vierkantemeterkruidentuintje, en ik moet toegeven…
Dat je met je neus aan ’t zoeken bent?
Oh ja, 100% schuldig. En ook hier niet beperkt tot enkel groen.
Had ik wel vermoed 😀
Zo herkenbaar. Ieder jaar ben ik weer bang dat ik een aantal planten kwijt ben geraakt. En niks is leuker om die eerste groene of rode uitlopertjes boven de grond uit te zien komen. Ze zeggen dat tuinieren goed is voor de ontspanning maar dit is behoorlijk zenuwslopend 🙂
Soms maak ik al plannen wat ik zou gaan planten indien iets niet terug zou komen
Herkenbaar! Ik probeer ook het omgekeerde toe te passen. Bij de brandnetels staar ik in de hoop dat ze terug onder de grond kruipen. Maar ik moet duidelijk nog wat oefenen op mijn ‘if looks could kill’ blik 🙂
vlammende ogen heb je dan nodig denk ik, zoals een onkruidbrander