Een ieder jaar wederkerend ritueel, het “lentestaren”. Op een bepaald ogenblik begin ik iedere dag rond te lopen door de tuin, om te kijken of de planten al uitlopen. Vooral bij redelijk recent aangeplant plantgoed neemt dat hier soms hilarische proporties aan, maar ’t is sterker dan mezelf. ’t Is ook extra fijn wanneer je weer een extra plant ziet schieten. Dit week-end was dat de Nepeta kubanica, die ook duidelijk nog op zoek is naar doorgroeimogelijkheden. Indien een plant niet begint te groeien, durf ik wel eens wat grond weg te krabben, op zoek naar een teken van leven. Ik vraag me dan af, ben ik de enige, of pleiten er nog andere tuinders schuldig aan het uit de grond kijken van de planten in de lente?