Blauwe druiven – rasevaluatie

Terwijl er ontelbaar veel goede witte rassen zijn voor de tuin, ligt dat met blauwe druiven toch iets moeilijker. De smaak blijft vaak een beetje achterwege. In de meeste tuincentra verkoopt men Boskoops Glorie, een ras dat gezond groeit en betrouwbaar afrijpt. Maar de smaak heeft volgens mij weinig weg van een druif.

Op de foto boven; van links naar rechts: Straschinski, Kyoho, Kodrianka, Festivee, Rosetta.

In de Fruitberg staan 4 blauwe rassen en 2 rose rassen. Eén van die twee roze rassen is nog te jong om er een oordeel over te vellen (Vanessa, één klein trosje dit jaar, wel lekker), de andere staan hier ondertussen al enkele jaren.

Voor blauwe rassen is de standplaats van uitermate groot belang. Op een warme plek, tegen een zuidermuur, is de smaak van de bessen veel beter. Ik merk dat zelf met ‘Kyoho’, in de ouderlijke, ommuurde stadstuin pal op het zuiden zijn de bessen een stuk zoeter dan in mijn plantage.

De witte druiven zijn op dat vlak een pak minder kieskeurig, en smaken wanneer goed rijp geplukt allemaal uitstekend (dan spreek ik over mijn rassenselectie). De meeste van die 12 witte rassen zijn ondertussen al lang op, daar schrijf ik volgend jaar wel iets over.

Straschinski

Een uitzonderlijk grote druif die wanneer ze voldoende afgerijpt is ook goed smaakt. De druivelaar is ook zeer productief en levert trossen die ongeveer 1 kg wegen (de individuele bessen op de foto hierboven zijn zo groot als een 2 EUR stuk). Krenten is niet nodig, vanwege de redelijk losse trossen. Pitarm.

Zou veel warmte nodig hebben. Volgens mij is dit een ideale druif om te telen tegen een zuidermuur of in de serre.

Festivee

Een iets kleinere blauwe druif, een selectie uit Canada, maar toch zeer grote trossen oplevert. Net zoals Straschinski erg productief. Van de echte blauwe druiven heeft deze een lichte voorkeur in mijn tuin. Pitvrij.

De trossen zijn wel iets compacter, maar ook hier lijkt krenten toch overbodig.

Kyoho

Een Japans ras met zéér grote individuele bessen. In Japan worden de bessen per stuk verkocht. Weinig pitten, en een goede smaak, wanneer volledig rijp. De bevruchting lijkt niet zo evident, want er worden steeds maar enkele bessen per tros gevormd. Pitarm.

Kodrianka

Een ras waar ik lang ‘reclame’ voor heb gemaakt, en na lang zoeken heb kunnen invoeren via postorder, bijna 10 jaar geleden . Ondertussen ook in België op enkele plekken te koop. Een Moldavische selectie, met grote langwerpige bessen die goed smaken. De talrijke, grote trossen wegen makkelijk meer dan een kg en de bessen smaken vrij lekker. Maar er is een maar, de bessen rijpen hier redelijk ongelijkmatig af, waardoor je ofwel een tros plukt met enkele rijpen bessen ofwel een tros plukt waar enkele rotte exemplaren tussen zitten. Volgend jaar ga ik die enkele vroegrijpe bessen tijdig verwijderen, want éénmaal er enkele rotte druiven in zo’n tros zitten, is de pret er af wat mij betreft. Pitvrij.

Rosetta

Een roze druif. Roze druiven rijpen in ons klimaat net iets beter af dan de blauwe druiven en zijn merkbaar zoeter dan de blauwe rassen (dat geldt ook voor Vanessa) maar de trossen en de bessen zijn een pak kleiner. De trossen van Rosetta groeien redelijk compact, krenten zou hier misschien wel aangewezen zijn, maar ik heb weinig last van schimmels op deze bessen, en dus doe ik ook hier geen moeite. Pitvrij.

Vanessa vervangt Isabella, een grote blauwe druif met grote trossen die ronduit slecht smaakte volgens mij, en in de winter van 2016 werd gerooid.