Even serieus, deze plant bestaat dus echt. De wetenschapper die deze plant een naam gaf, heeft waarschijnlijk veel plezier gehad toen hij dat deed. Misschien was het wel een scrabbelaar die met alle overblijvende letters dshawachischwilii vormde. Goed dat hij niet nog pakweg 4 extra klinkers op overschot had …
De foto hierboven is niet van deze plant -ik heb geen foto van Persicaria dshawaschwilli – maar wel een foto van Pentaglottis sempervirens.
Ik overweeg het aanplanten van een themaborder. Op de de achtergrond start ik met drie bamboes (Sasaella masamuneana ‘Albostriata’, Chimonobambusa quadrangularis ‘Joseph de Jussieu’ en Himalayacalamus falconeri ‘Damarapa’). De Persicaria dshawachischwilii wordt natuurlijk de blikvanger van de border, met links een stevige groep Molopospermum peloponnesiacum en rechts een Glycyrrhiza yunnanensis om wat meer structuur te geven aan de border. Vooraan komt een grote groep Paeonia mlokosewitschii en enkele Pennisetum alopecuroides ‘Cassian’s Choice’, omdat grassen in de borders nog steeds ‘in’ zijn. Een Tripterospermum lilungshanensis mag ook niet ontbreken (of zou ik toch eerder voor Tripterospermum alutaceifolium gaan?). Voor de najaarskleur zorgen enkele Ceratostigma plumbaginoides.
En om de boel in de vroege lente al wat op te fleuren voorzie ik ook enkele bollen: Allium sphaerocephalon subsp. sphaerocephalon, Corydalis turtschaninovii en Tulipa kolpakowskiana. En als ik ze kan vinden, want ze zijn nogal moeilijk te bekomen, plant ik er ook nog enkele Muscari sivrihisardaghlarensis bij aan.
Op de foto boven Pentaglottis sempervirens. Net zoals de Thalictrum glandulosissimum var. chaotungense gewogen en te licht bevonden. Andere, zoals de Xanthorrhoea acanthostachya, Desmogymnosiphon chimeicus , Pararistolochia ceropegioides en Caulokaempferia khaomaenensis zijn onvoldoende winterhard, maar hadden anders wél een plaatsje gekregen.
Een naam heb ik al voor deze border: de dyslexie-border ! Iedereen die me bezoekt en informatie vraagt over één van deze planten, zal ik met plezier de namen debiteren van alle planten uit deze border. Indien die bezoeker me dan vraagt om een naam te herhalen, zal ik hem bekijken met een dedain alsof hij een analfabeet is!
Alle gekheid op een stokje, die Persicaria dshawachischwilii is eigenlijk best een mooie plant. Als er hier iets wegvalt na de winter ga ik eens zien of ik hem geen plaatsje kan geven in de tuin. Maar met zo’n ridicuul moeilijk geschreven wetenschappelijke namen moet het ons toch niet verbazen dat mensen een andere naam zoeken? Engelese tuiniers spreken niet over Paeonia mlokosewitschii maar over “Molly The Witch peony”. En naast die moeilijke namen wijzigen die namen om de haverklap , het maakt het er allemaal niet eenvoudiger op.
Ere wie ere toekomt, de beschrijving van Persicaria dshawachischwilii in de catalogus van Coen Jansen inspireerde me om dit stukje te schrijven. Zoals ik al eerder adviseerde aan mijn lezers : lees die catalogus, de omschrijvingen zijn erg leuk geschreven.
de Fruitberg 
Vraag me asjeblieft niet om met de opentuindagen te komen gidsen bij jou. Ik zal dat weekend een acute griepaanval hebben, dat weet ik nu al.
Maar wel een schat van een plant, die Pentaglottis semperviRens. 😉
Foutje aangepast, en die Persicaria werkt perfect tegen de griep 😉
Het bloempje is schattig… !
Lie(f)s.
@Doet me denken aan die vulkaan (met moeilijke naam) destijds ‘Eyjafjallajökull’…
Het bloempje is een Pentaglottis sempervires , geen Persica dw******. Zoals de vulkaan inderdaad
Gelukkig wil Menck niet komen gidsen in je tuin.
Ik wil jou tijdens de eerstvolgende opentuindagen absoluut die namen horen afraffelen… En waag het niet om maar één keer te struikelen over een paar medeklinkers, want een blik vol dédain vanwege je voltallige publiek zal je deel zijn 😉
Maakt de borst nat *uch*
Prachtig blauw, doet mij een beetje denken aan nachtschade. Die kleur zou ik wel in mijn tuin willen en de naam meteen vergeten. Groet!!
Deze plant is Pentaglottis sempervirens, overblijvende ossentong. Ik plaats geen foto’s van anderen op mijn blog, en ik heb die plant met die verschrikkelijk moeilijke naam nog niet
Men moest planten verbieden waarvan men de naam niet kan uitspreken. De enige reden dat die bestaat is zijn pracht…
Of toch subisidies voor geven?
Wauw, zo’n interessant artikel! Hiermee ga ik me vanavond eens gezellig in de zetel installeren en alle onuitspreekbare planten opzoeken en bekijken. Verheug er me al op…!
’t amusement 😉 Ik geef toe dat ik het ver heb gezocht, van enkele ga je geen foto’s vinden
Je zet ons op het verkeerde spoor met de foto 😉
De iets meer dan 1 meter hoge Persicaria dshawaschwilli met de witte bloeipluimen lijkt me een plant om te onthouden.
Ben benieuwd naar de nieuwe border met de niet te onthouden namen.
Dat was niet helemaal serieus, dat plan van die dyslexie border. Ik heb er hoegenaamd geen plaats voor
Ik had al het plan om je tuin te bezoeken als je weer meedoet met de open dagen. Maar nu helemaal, uiteraard om de namen vlekkeloos opgeleveld te horen worden.
Die border komt er niet direct hoor, was maar een hersenkronkel. Maar je bent altijd welkom (en de eco-tuindagen vallen begin juni)
Dank je, ook zonder border is het ongetwijfeld de moeite waard.
nounou, een blogje om je lezers weg te jagen, dunkt me. 🙂
Oei. Dat was niet de bedoeling. Eens nadenken of ik geen middel ken om meer publiek te lokken
ik kan je daar helaas niet bij helpen. 🙂
De blauwe plant is geen pentaglottis maar een cynoglossum of hondstong.
Je hebt gelijk, een foutje van me. Het is Anchusa. Verkeerde foto gelinkt vanuit een kleine thumbnail
Ik heb nu de juiste foto geplaatst, nogmaals bedankt.
Het is ook geen anchusa maar cynoglossum. Je ziet het aan de wat hangende klokvormige bloempjes.
Ik heb de plant als Anchusa gekocht bij Jan Spruyt, en die verkoopt geen cynoglossum. Maar het zou kunnen hoor
Ze lijken erg op elkaar. Het is maar een kleinigheid. In elk geval zijn het mooie en makkelijke planten.