Droogte

De droogte van het voorbije jaar baart me, naast de zorgen die ieder weldenkend mens heeft rondom de impact van de klimaatopwarming, wat praktische beslommeringen. De nectartuin was een redelijk vochtig stuk tuin, maar vorig jaar transformeerde ook dit stuk tuin tot erg droog. Enkele aanbidders van drassige grond verloren wat terrein, zoals ook deze Lychnis flos-cuculi. Ik dacht eerst dat ik het plantje helemaal kwijt was, maar er staan toch nog een tiental exemplaren in de nectartuin. Verder lijkt 2019 ook geen topjaar voor mijn Astrantia’s en de  Sanguisorbia’s.

Een drassige tuin die langzaamaan droger wordt,  maakt ook dat ik gekke combinaties in dit stuk van de tuin krijg, zoals Echinops /Perovskia (verkiezen droge grond) en Lythrum/Succisa (verkiezen drassige grond) die zij aan zij groeien. Op dit ogenblik gedijen ze beiden uitstekend, de toekomst zal wel uitwijzen wie het best aangepast is voor dit stukje tuin. Verder valt op dat , op de enkele uitzondering na die ik hierboven vermeldde , alles er hier uitstekend bij staat in de nectartuin. Zelfs de planten die ik vorig jaar heb aangeplant, komen allemaal terug.

Over uitstekend groeien en koekoeksbloemen gesproken… In de bloemenweide lijkt Silene dioica gestart met een campagne om de hele wereld in te nemen. Het is de (vaste) plant die het verreweg het beste doet in de bloemenweide.

Bij het fruit hebben de veenbes, zwarte framboos en de blauwbessen duidelijk een minder jaar achter de rug door de droogte. Maar het jaar is vooral zeer slecht gestart voor de aardbeien in bakken. De droogte van vorig jaar heeft me aangezet om die op te geven. Planten in potten moeten frequent water krijgen, en dat wil ik dus niet langer doen. Ze maken plaats voor ander kleinfruit (nog enkele frambozen-rariteiten).