Vorig jaar kloeg zo wat iedereen steen en been over de slakken die als horden Hunnen door de tuinen trokken en alles wat enigszins eetbaar was opaten. Dit jaar hoor ik een oorverdovende stilte.
Maar hier in de tuin heb ik dit jaar opnieuw enorm veel last van slakken. Zo zijn al mijn leverkruidplanten naar de eeuwige jachtvelden vertrokken, zijn enkele asters volledig kaal gegeten, en waren ook heel wat Echinacea-blaadjes gepromoveerd tot slakkenvoer.
Ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik die allergevoeligste planten gewoon opgeef. En dus vervang door iets anders. Het leverkruid wordt vervangen door het verwante, inheemse koninginnenkruid. De fijnbladige aster die helemaal verdwenen is vervang ik door een Aster novae-angliae, die hier door de slakken helemaal met rust wordt gelaten wegens ruwer blad.
En nog enkele andere probleemplanten door iets helemaal anders. Zoals bijvoorbeeld pioenen. Die doen het namelijk altijd goed in mijn tuin. En dus komen er nog maar eens drie nieuwe pioenen de tuin vervoegen. Mijn vaste pioenenleverancier levert de planten steevast in 7 liter potten, zodat je het eerste jaar al vaak bloemen hebt. En zo kan ik nu al genieten van deze Paeonia ‘Krinkled white’, die eigenlijk toch nogal veel wegheeft van P. Jan Van Leeuwen (foto hieronder). Ondertussen heb ik zowat alle variëteiten in haar gamma aangekocht die ik mooi vind, zodat ik toch maar eens moet stoppen met extra pioenen te kopen.
Maar terug naar de slakken. Die lijken vaak één plant van een groepje uit te kiezen. Daar is een logische verklaring voor. Planten nemen stikstofverbindingen op en maken daarmee aminozuren, die dan dienen als bouwsteen voor de plant (en omgezet worden toto eiwitten). Een plant die slecht groeit heeft een teveel aan vrije aminozuren, en die zijn voor slakken makkelijker af te breken. Dus eens planten een groeistoornis kennen door slakkenvraat, worden ze des te interessanter voor de slakken (en schimmels, ziekten, insecten,…).
Hieronder zien je één van mijn pollen Rudbeckia ‘Herbstsonne’. De twee andere pollen (vlak ernaast) zijn ondertussen een meter hoog, klaar om bij het eerste flinke zomeronweder tegen de grond gegooid te worden. Deze was helemaal kaalgevreten tot op de bodem. Sinds een kleine week breng ik de plant iedere avond en ochtend een bezoekje met mijn slakkenschaartje, en de plant begint opnieuw op te schieten… Maar de vraag is of ik die moeite wel wil blijven doen, ieder jaar opnieuw. Time will tell.
de Fruitberg 
Hier hebben de slakken de Astrantia ‘Star of beauty’ volledig opgevreten! De witte ernaast (weet niet vanbuiten welke varieteit) laten ze volledig met rust. Aan de Echinacea ook geknabbeld maar die herstelt zich.
Wie is eigenlijk jouw pioenenleverancier? Ik zoek er een toffe voor in de nieuwe voortuin. Bij JS hebben ze er niet zo veel…
Ik koop ze hier : http://graefswinning.be/
In moestuinkringen wordt veel gesproeid met een extract van knoflook (volledige bol cutteren en opkoken in water. Dat water bewaren in een fles en telkens wat bij een fles doen om te verstuiven) Tot nu toe geen slakkenvraat meer aan de (ik durf niet meer ‘mijn’ zeggen) kolen. De hosta kreeg ook een behandeling en daar lukt het ook bij.
Dat trucje ken ik ook, is idd ook een mogelijkheid
Hier zitten er ook veel, maar de vraat valt mee. Of zal nog wel komen 😕
Mjjn hosta staat in een geglazuurde pot. Dat scheelt ook wel. Ik gun ze wel een knabbeltje, maar wil ook wel genieten van mijn tuin.
Pioenen heb ik altijd moeite mee. Knoppen zijn er wel, maar dan sterven ze af. Heel jammer.
Staan die pioenen voldoende in de zon? En in zware, rijke grond?
De grond was het probleem. Arme zandgrond. Nu wonen we op klei. Is weer wat anders. Mijn moeder had ze prachtig vroeger. Enorme struiken vol bloem.
Op klei zou dat toch moeten lukken? Zeker wanneer je voldoende compost door de grond mengt bij de ‘start’
Dat denk ik ook. Maar waarschijnlijk gaan we hier niet blijven, dus ik begin er pas weer aan als ik weet dat ik er een volgend jaar ook echt weer wat aan heb. Op zandgrond heb ik het inderdaad helemaal opgegeven.
Ik hou het bij Escar-Go van ECOstyle. De werkzame stof in Escar-Go is ferrifosfaat, een verbinding die vrij in de natuur voorkomt. Er zit een lokstof bij waardoor de naaktslakken zich overeten.
Dit middel is toegelaten in de biologische land- en tuinbouw.
Ik weet dat dit middel is toegestaan in biologische tuinbouw, maar ik verkies het toch niet te gebruiken. Ik overweeg wel eens wat nematoden uit te zetten in de tuin volgend voorjaar
Bovendien heb ik hier ook heel veel ‘last’ van petit-gris, kleine wijngaardslakken die die korrels niet eten en veel meer schade maken dan de naaktslakken. Hun schelp is zo hard dat een lijster ze niet kapot krijgt
Ik boek goede resultaten met Ferramol van de Fa. Neudorff, eveneens een ijzer-fosfor verbinding en toegelaten in de biowereld.
Dat is dezelfde actieve stof als in Escar-Go. Maar iets dat toegelaten is in de biowereld betekent nog niet dat ik het wil gebruiken, zelfs Bordeause pap mag ingezet worden in de biowereld
Ik denk dat je je Sisyfusarbeid beter kunt opgeven. Je gaat al in de richting: sterkere planten kiezen, die minder lekker zijn voor de slijmerige meisjes en jongens en – helaas – sommige planten maar opgeven.
Een tere, net nieuw aangeschafte plant tijdelijk beschermen met een milieuvriendelijke slakkenkorrel ( hopelijk zijn ze dat ook).
En genieten van je vrije tijd en je nachtrust, zonder dat je allerlei dierlijk gespuis met schaartjes en luid geschreeuw te lijf moet gaan 😉
Op den duur ontstaat er een modus vivendi, waar je goed mee kunt leven.
Tja, dat zou willen zeggen geen akelei, geen astrantia, geen thalictrum, geen hosta, geen hydrangea, geen stachys, geen echinacea, geen aster, geen rudbeckia, geen margrieten, geen campanula.
Dus toch maar verder doen, op termijn zal ik wel voldoende predatoren krijgen (ik zie steeds meer padden in de tuin, en met de vijver hoop ik dat die populatie nog verder gaat toenemen
Slakken zijn kennelijk verschillend kieskeurig.
Hier heb ik nooit enige vraat in akeleien, thalictrums, hydrangea’s en campanula’s. Overige, door jou genoemde soorten heb ik niet .
Ze eten hier alle oude bladeren van de bolgewassen, maken gatenkaas van mijn eeuwig moes (een koolsoort).
In de moestuinwereld gebruiken ze wel “lokplanten”, om de slakken weg te houden van de andere planten, misschien een idee?
Ik zal u mijn hond sturen. Mijn hond eet slakken.
Ik zie dat nu pas. Hij is welkom.
Vervelend dat de jaarlijkse plaag er weer is … Hier is het verrassend rustig met de slakken. Ze zijn er wel, maar laten veel met rust gek genoeg. Alleen de Rode Zonnehoed wordt consequent met de grond gelijk gemaakt, terwijl de sleutelbloem die ernaast staat vrijwel met rust wordt gelaten. Dat terwijl deze vorig jaar geen enkele kans keeg ook maar iets te groeien …. ? Net als bij Zem wordt campanula hier nooit aangevreten, wel ruimen ze keurig de uitgebloeide bloemen en stengels op.
In mijn moestuinbakken staat nog niets wat gevoelig is voor slakken, dus daar valt weinig over te zeggen.