Ecotuindagen 2016

Het organiseren van een opentuindag brengt steeds het beste in je naar boven. Voor het eerst in twee jaar werd de verharding voor de garage nog eens gewied en geveegd (waarbij klaprozen, wilde geraniums, madeliefjes en een paarse malva ontzien werden). Ook het terras werd vrijdagnamiddag nog eens met de hogedrukreiniger gepoetst, en zelfs de tuinschors die de afgelopen maanden van het wandelpad tussen het grind van de parking was beland werd allemaal keurig teruggegooid naar de wandelpaadjes.

De tuin lag er zaterdagochtend dus tip-top (maar erg nat) bij en tegen 10h00 was ook alle promotiemateriaal en de velt boekenstand klaargezet (onder de party-tent, want de weersverwachtingen waren niet al te gunstig). Druppelsgewijs kwamen de eerste bezoekers toe, en dat zou tot zondagavond duren zodat we in totaal 147 bezoekers mochten ontvangen.

De meest wederkerende vraag betrof advies over het aanplanten van een bloemenweide maar er waren ook enkele bezoekers die een flinke afstand aflegden om ideeën op te doen voor een fruitplantage (met bezoekers uit Herstappe, Eynatten, Heerlen,  Neerpelt, Dendermonde, Reet en zelfs Tilburg).

Enkele planten waren duidelijk blikvangers in de tuin, ik denk dat ongeveer de helft van de bezoekers de naam van de klimroos vroegen (‘Seagull’, die tot in de vroege namiddag in de zon vertoeft en dan een hemels parfum verspreidt). Verder vroegen bezoekers me vooral de naam van de Buddleja alternifolia en Cotinus.

Zelf was ik op voorhand bezorgd over het weer. Opentuindagen  staan of vallen met mooi weer, en op dat vlak mochten we niet klagen. Zowel zaterdag als zondag bleef het de hele dag droog tussen 10h00 en 18h00 (terwijl volgens de buienradar zowel zaterdag als zondagnamiddag fikse onweersbuien overtrokken op minder dan 50 km ten zuiden en noorden van ons). Zondagnamiddag was het wel drukkend heet, maar ik verkies die warmte boven een stortbui.  En terwijl zaterdagavond een korte maar krachtige stortbui overtrok net na sluitingstijd, gingen de hemelsluizen zondagavond na sluiting helemaal open (45 mm op minder dan een uur, vergezeld van stevige windstoten en wat hagel). Ik zie overal in de tuin waterplassen staan, en in de bloemenweide liggen veel planten plat. .

Tuindagen organiseren is een manier om andere, vaak gelijkgezinde en interessante mensen te ontmoeten. Maar ook een kans om mensen die in de buurt wonen te leren kennen. Zelf heb ik het gevoel dat meer dan de helft van de bezoekers ook overtuigd ecologische tuinders zijn (meestal al lid van velt), en dat een aanzienlijk deel van de andere bezoekers mensen zijn die willen starten met een ecologische tuin en wat advies komen vragen of ideeën willen oppikken. Daarnaast zijn er enkele klassieke tuinders, vaak oudere mensen, die willen weten welke producten ik gebruik op mijn appelaars, perelaars, druiven en zwarte bessen ‘om de witziekte te bestrijden’. Of met welke producten ik bladluizen te lijf ga. De meeste reageren met ongeloof of sceptisch wanneer ik antwoord dat ik geen pesticiden gebruik, en dat die planten er goed uitzien door het streven naar een ecologisch evenwicht, het aanwenden van aangepast snoeiwerk én een juiste rassenselectie (ziekteresistentie).

De meeste van die sceptici overtuig ik door aan te geven dat planten die hier niet gezond groeien zonder pesticiden op de composthoop belanden, en dat de enige reden waarom ik zelf fruit teel  de wens is om ecologisch fruit te eten. Zoals ik altijd zeg: ‘Als ik bespoten fruit wil, koop ik dat wel van de boer, want die kan veel beter pesticiden gebruiken dan mezelf’.

Net zoals bij de vorige editie was er ook dit jaar een tuinarchitect(e) op bezoek, die op twee plaatsen aangaf wat ze anders zou doen. Op één punt geef ik haar meer dan gelijk, dat ga ik deze winter aanpassen (mocht ze hier meelezen, de bamboe aan de garage wordt vervangen door haagbeuk, dat zal die border écht ten goede komen, bedankt!). Verder vertelde ze me ook dat mensen geen bloementuinen meer willen (bij nieuwbouw), iedereen wil alleen nog grindtuinen, verharding en wat grassen. Of zoals een Nederlandse bezoeker het wat later noemde: “een kattenbak-tuin”. Die laatste ga ik onthouden.

Ook de insecten zetten hun beste beentje voor om te bewijzen dat ze van ecologische tuinen houden. Hommels maakten het hele week-end reclame voor Geraniums. In de bloemenweide ontdekte een jonge bezoeker langsprietmotten, die op heel wat interesse van de bezoekers konden rekenen. Terwijl ik in de bessentuin uitlegde dat ik bloedblaarluis niet bestrijd omdat lieveheersbeestjes en zweefvlieglarven natuurlijke vijanden zijn, landde een zweefvlieg voor mijn neus om haar eitjes af te zetten…

Met het zwoele weer van zondagnamiddag was alle leven nog prominenter aanwezig. Zaterdag dwarrelde nog één verloren vlinder door de tuin, zondagnamiddag telde ik samen met enkele bezoekers niet minder dan 15 en nadien zelfs 18 distelvinders, een koolwitje en een bont zandoogje, allemaal op de Buddleja alternifolia. Samen met de horden hommels en solitaire bijen op Nepeta en Salvia het meest sprekende bewijs dat je tuin kan krioelen van het leven.

Tenslotte wil ik nogmaals mijn vrouw bedanken om in te staan voor de catering. Tuinieren is mijn ding, maar zonder haar hulp zou de organisatie heel wat minder vlot verlopen zijn.

En alle bezoekers natuurlijk, want zonder bezoekers zouden zon opentuindagen ook nogal knudde zijn.