Ik vertel iedere week ’t verhaal achter één van mijn foto’s, een idee van Thomas Pannenkoek. Af en toe zullen dat echt goede foto’s zijn, soms ook wat minder geslaagde exemplaren,. Hier vind je meer info.
Enkele weken gelden schreef ik al over het blauwe uurtje. Op deze mooie lentedag liep ik rond door een stad, vlakbij mijn geboortestek. Niet ver weg, en tot dan toe alleen maar ’s nachts bezocht om ‘op stap te gaan’, of om, tot mijn twaalfde, naar de tandarts te gaan. Ik woon nu op meer dan 80 km van dat stadje, en kom er alleen om één van mijn broers te bezoeken, die er al enkele jaren woont. Ik heb nooit een band met die stad gehad.
Maar toch, tijdens de ontdekking van de stad bij klaarlichte dag werd duidelijk dat ze best een bezoekje waard was. Zoals steeds bleef ik er rondslenteren tot aan de schemering, en mijn geduld werd die dag beloond met een erg mooie blauwe lucht. Bovendien was het ook perfect windstil, wat heel heldere reflecties in ’t water opleverde.
Met een digitaal fototoestel is het nemen van zo’n foto eigenlijk kinderspel. Een stevig statief en een remote camerabediening, meer heb je niet nodig. En je hebt zo goed als onmiddellijk feedback via het LCD. Eerlijk gezegd mist dit soort fotografie daarmee ook wat van zijn charme. Ik herinner me fotoavonden in Praag, met een oude reflexcamera (Fujica), een externe lichtmeter en filmrolletjes. Eerst met de lichtmeter bepalen welke sluitertijd je moet hanteren, de foto’s maken en dan nog minstens een week wachten tot dat je het resultaat te zien kreeg. Soms was dat resultaat ontgoochelend, maar dat werd dubbel en dik goedgemaakt door de geslaagde foto’s die je écht zelf had gemaakt, niet de camera. Dat gaf een voldoening die ik nu niet meer vind in ’t fotograferen.
Enfin, deze nachtopname is volgens mij wel een mooi plaatje. Ik heb de naam van de stad nog niet vermeld. Bewust, ik vraag me af of iemand op basis van deze foto kan zeggen waar ik die dag aan ’t fotograferen was?
de Fruitberg 
Het is een soort van Brugge 🙂 !!
Maar dan zonder de Bruggelingen 😀
Mét was perfect geweest, maar je mag niet alles willen in het leven…
‘k Ben heel slecht in raden, maar je foto/verhaal houdt me bezig…
Lie(f)s.
Lier dus
Niemand belet je toch om oude stijl te blijven gaan. Maar ik snap het punt helemaal, alhoewel ik nooit een echte fotograaf was, ik mat de licht niet maar ging op mijn gevoel af. Wat dorogaans niet goed kwam 🙂 Mooie foto.
Dat materiaal is allemaal weg, en het is milieuvriendelijker digitaal;-)
Dit moet Lier zijn, heb er ooit wat foto’s genomen en de brug komt me bekend voor.
100% correct
Ik heb een paar jaar in dat stadje gewoond… De persoon hierboven, die in dezelfde streek woont als ikzelf, maar aan de andere kant van de provinciegrens, die had dus gelijk!
Ik heb ook nog leren fotograferen met een externe lichtmeter… en als eerste (analoge natuurlijk) spiegelreflex kreeg ik een afdankertje van mijn vader zonder enige automatische bediening, want anders leerde ik er niks mee, vond hij (niet onterecht)…
Ik wist dat enkele bloggers (jij en Ludo) er niet zo ver vandaan woonden. Hier was mijn eerste fototoestel een middenformaat camera, zelfs het filmtransport was manueel
Welk stadje het ook is: het leverde een mooie foto op. Sta me toe erop te toosten met een schuimende Caves. 😉
Dat mag, mijn beste
Prachtig…
Het is een goede foto, dank je
Dit is wel een hele mooie, sfeervolle foto!
Een beetje geluk , op de juiste plek op ’t juiste moment 😉