Olleke Bolleke Knol

Na de voorbije jaren voornamelijk Crocussen en enkele Narcissen ter aarde te laten, was het dit jaar vooral de beurt aan het geslacht Narcissus. De geur van de bol zou woelmuizen weren. Ik ben zelf nog redelijk sceptisch op dat vlak, maar dat neemt niet weg dat ik het best eens wil proberen.

Bloembollen zijn al bij al niet zo duur. Heel wat telgen uit het geslacht van de Narcis kosten nog geen 20 EUR voor 100 bollen. Wat ik dan steeds vergeet bij het enthousiaste bestellen: die bollen moeten nadien gepoot worden, en dat is toch iedere keer flink wat werk. Toen ik op Beervelde mijn bestelling afhaalde, schrok ik van de grootte (en ’t gewicht) van de zak.

Ik had dan ook een slordige 500 bollen aangeschaft, waarvan een 300-tal Narcissen (N. ‘Thalia’, N.’Lieke’, N. ‘Hawera’, N x odorus, N. pseudonarcissus en Narcissus jonquilla var. henriquesii). Allemaal variëteiten die uitstekend zouden verwilderen, en -wie weet- misschien zelfs woelmuizen weren. Maar die bollen moesten dus in de grond. De meeste van die Narcis-bollen moeten dan nog eens > 10 cm diep geplant worden, en de bollen van N. ‘Lieke’ waren zó groot dat ze niet in de gaten van mijn bollenplanter pasten. Kortom, een werkje waar je uren mee zoet bent. Een geluk dat het weer dit week-end nog best meeviel, anders was het helemaal genieten.

In ’t voorjaar zouden al deze bollen mij moeten verblijden met wat meer lentekleuren (en wie weet, minder woelmuizen). Maar om de woelmuizen- die hier nu terug in grote getallen hun lusten botvieren in de Fruitberg – in te tomen, heb ik het zekere voor het onzekere genomen, en ook nog eens 200 bolletjes in de grond gestopt die ik met zekerheid vertrouw: BSI geurbollen. Nog eens 200 gaten extra maken, en ondertussen genieten van de penetrante geur van die bolletjes. Mijn geluk kon niet op.