Op dit moment van rijkelijke bloei zou ik zóveel verschillende planten kunnen nomineren tot plant van de maand. Eén van de meest opvallende planten is Eupatorium, maar daar schreef ik vorig jaar al een stukje over. Ook Calamintha, Echinacea, Verbena bonariensis en Rudbeckia werden na lang beraad door de jury opzij geschoven, die zullen waarschijnlijk wel aan bod komen bij een andere blogger. De keuze viel op Vernonia. Het zou ook de plant van de maand september kunnen zijn, want het hoogtepunt van de bloeiperiode van de plant ligt waarschijnlijk eerder in september dan augustus. Door deze iets of wat aparte keuze kan er deze maand dan ook niemand klagen dat ik hem/haar vóór was bij de keuze van een plant.
Vernonia zijn planten die behoren tot de Asteracea of composietbloemigen. Het zijn allemaal stevige planten, reken maar op 150-250 cm, afhankelijk van de gekozen soort.
Zelf heb ik twee variëteiten staan, Vernonia crinita ‘Mammuth’ staat hier nu in bloei, en vormt zo een geweldige plantencombinatie met Eupatorium. De naam ‘Mammuth’ is niet gestolen, want de plant haalt hier na drie jaar met gemak 250cm. De Vernonia noveboracensis zou in theorie vroeger bloeien, maar zal pas begin spetember bloeien, net zoals de voorbije jaren. Die staat in de Fruitberg iets teveel in de schaduw en zal volgend jaar een ander plaatsje krijgen.
De planten zijn afkomstig uit de Illinois, Missouri, Kansas, Oklahoma en Arkansas. Het continentaal klimaat in deze staten kent veel strengere winters dan hier, en veel warmere zomers. De planten hebben dus wel licht nodig, maar zijn wel perfect winterhard. In de Verenigde Staten worden ze ‘Ironweed’ genoemd, na drie jaar heb ik geen last van een ongebreidelde uitbreidingsdrang van de planten. Nergens zijn er zaailingen van de plant te bespeuren, en ik zie ook geen sporen van ondergrondse uitlopers.
De naam ‘Ironweed’ verwijst naar de roestbruine verkleuring van de plant in de winter. Eén van de redenen om de plant in de tuin te zetten, want het wintersilhouet is écht prachtig. Zo is de plant ook in de aandacht gekomen, en kreeg hij een plaatsje in prairietuinen.
De planten brengen net als Eupatorium een wilde toets in de tuin. Ze worden ook erg vaak gecombineerd met grassen. Het blad is niet direct van een geweldige schoonheid, maar dit soort planten hoort toch achteraan in de border thuis.
de Fruitberg 
Prachtige plant! Op de voorlaatste foto komt hij schitterend tot zijn recht te midden van de overige planten. Als prairieplant is hij helaas niet geschikt voor mijn schaduwrijke veengrond.
Ik denk niet dat hij het bij jou zou doen 😉
Jamaar die staat hier ook schoon te wezen hé 😉
Maar jij ging echt wel een andere plant nemen, zoals gras of zo.