Ik hou wel van een wat hoger groeiende plant. ’t Hoeven niet allemaal bodembedekkers zijn in de tuin. Achteraan in de borders staan dan ook enkele hoogvliegers, ook op esthetisch vlak.
Op de foto hierboven zie je drie grote groepen Eupatorium, links de witte Eupatorium maculatum album die makkelijk 250 cm hoog is, in ’t midden achteraan de gewone Eupatorium maculatum die over de 200 cm hoog is en helemaal rechts, iets meer naar voor, het inheemse Eupatorium cannabinum, dat ook bijna 180 cm hoog staat dit jaar. Rechts van deze groep staat ook nog een Vernonia crinita ‘Mammuth’ die ook tegen de 250 cm hoog wordt (maar pas later zal bloeien).
Daarvoor zie je van links naar rechts een groepje Veronicastrum Diana, Acanthus mollis, Lysimachia ephemerum, de geweldige Phlox ‘Utopia’ en Monarda ‘saxon Purple’ (die laatste zijn nog kleine plantjes). Vlak daarvoor staan enkele asters klaar om ook in september de kleuren in dit hoekje verder te zetten.
Ik vind het eigenlijkindrukwekkend dat een vaste plant op pakweg 3-4 maanden zo hoog kan groeien…
Wat mij betreft is dit stukje border één van de best geslaagde hoekjes in de tuin. Er zijn nog enkele gaatjes, maar daar al enkele planten aangeplant. ’t Zijn allemaal goede drachtplanten (net zoals de klimop erachter, tegen de muur), en dus gonst het er van ’t leven.
Eén – klein – technisch probleempje is wel dat die Eupatorium zowat de grootste diversiteit aan insecten lokt, maar nu die planten zo hoog zijn wordt het behoorlijk moeilijk om daar nog foto’s te maken.
Hier hoor je me eigenlijk niet klagen. Hoge planten, speciaal uitgezocht om zo hoog te worden. Maar op een aantal andere plekken in de tuin worden enkele planten heel wat hoger dan verwacht. De Rudbeckia ‘Herbstsonne’ die net op de scheiding met de buren staat zou 150-175 cm hoog worden, maar scheren veel hogere toppen (250 cm). Als het hier straks fel regent liggen ze waarschijnlijk weer plat (een rode draad, doen ze ieder jaar bij een zomerstorm, net als ze in bloei staan).
En de Daucus carota in de bloemenweide vestigt iedere dag mijn aandacht op ’t feit dat de grond van de bloemenweide véél te vruchtbaar is, want achteraan groeien de planten vlotje tot tegen de 250 cm hoog. Dat is 3 keer hoger dan hun normale hoogte…
de Fruitberg 
knap ensemble, zo zie ik het graag.
Volgend jaar gaat dit stukje er écht goed uitzien denk ik. mooie kleuren en vormen bij mekaar.
Heel mooi. Ergens hier in een border heeft mevr. B ook zo’n hoge planten staan. Ik vind ze prachtig.
Ik hou ook van die wat grotere planten, heeft iets indrukwekkends, wetende dat die dingen op minder dan 4 maanden zo groot worden…
Dit is echt een schitterende plek geworden!
Het nadeel van té hoog is inderdaad het neerslaan na flinke wind. Maar je ziet nu ook goed, welke plant dit trotseren kan.
Er is niets neergevallen deze keer, dus ikke dik tevreden
Ik moet dringend terug op zoek naar een paar Eupatoriums… Jaren geleden stond die hier in de vlinderborder, en ik heb foto’s waar op één bloemscherm acht vlinders te tellen zijn…
Leuke foto. Op deze foto zie je ook een pol van Eupatorium maculatum met héél wat vlinders op, 14 in totaal (ze hebben hier véél bloemschermen om op te zitten). https://fruitberg.wordpress.com/2013/08/03/vlinders-tellen/
Zeker een mooie hoek! Wat mij betreft is dat toch ieder jaar misschien wel weer het meest bijzondere van de tuin; hoe er van alles heel klein begint en zo groot eindigt. Mooi om telkens weer te zien.