Ik herinner me het nog goed, de zeis die thuis in het werkhok hing. Ik heb er zelfs enkele keren mee proberen te werken, maar dat lukte van geen kanten. Wanneer mijn vader er mee werkte (dat gebeurde zelden), was het zwoegen, alsof hij een zich met groot kapmes door de brousse heen hakte.
Toen ik Annetanne”s topic las over zeisen, wekte dat onmiddellijk mijn interesse. Vooral het leuke filmpje, al heb ik niet de behoefte om te gaan racen. ’t Leek me wel een manier van werken die meer genietbaar was.
Nu de bloemenweide ingezaaid is, was het dan ook tijd om ‘er’ werk van te maken. Vorig week-end organiseerde Terra-Tools een cursus ‘Zeisen in Tienen’, een erg fijne en leerrijke opleiding in ’t afstellen van de zeis, het zeisen zelf , het wetten en het haren. Na de cursus schafte ik me de hele mik-mak aan, haarde ik mijn nieuwe zeisblad en begon ik er thuis ook aan.
De bloemenweide, nog in volle glorie, nu maaien zou écht zonde zijn. Maar achteraan in de tuin is ook nog een veldje dat al meer dan een maand niet meer gemaaid werd, en daar oefende ik gisteren gretig op. En ook vandaag, want de bedoeling is nu af en toe een beetje te zeisen om zo de juiste beweging volledig onder de knie te krijgen.
Eens je dat zeisblad scherp zet, en met de juiste beweging (ik had er de dag van de cursus nog wat problemen mee, maar nu gaat het erg vlot) is dat zeisen een absoluut kinderspel. Een aanrader, voor iedereen van 7 tot 77 :-). En aangezien het geen lawaai maakt kan je het doen waneer je wilt (ook zondagmorgen om 07h00).
de Fruitberg 
Ik heb nog een zeis staan. Ik probeer het jaarlijks minstens één keer. En het lukt. Een beetje.
“Het lukt een beetje” klinkt nu niet enorm positief
Dat lijkt me nog een stuk handiger dan de heggenschaar 🙂
Vooral een heel pak sneller. Maar een heggenschaar is natuurlijk beter geschikt voor kleine stukjes
Oh nostalgie. Mijn vader gebruikte ook af en toe zijn zeis en verder een ‘duwerke’ (grasmaaier).
’t Is absoluut iets uit den ouden tijd :-). Voor dat duwerke moet je bij Ludo (Muggenbeet) zijn
Als ik een zeis zie weet ik zeker dat mijn buurvrouw (sic!) er achter staat. Benijdenswaardig. Zij zeist geruisloos, vlug en precies.
Mijn buurvrouw zie ik nog niet direct zeisen. Maar ’t zou natuurlijk kunnen dat ik me vergis
Uit mijn jeugd ken ik die schitterende beweging van het zeisen; t.z.t heb jij het ook in de vingers!
Oefening baart kunst, zullen we maar zeggen.
Als je met je twee voeten, die toch een eind uit elkaar staan tijdens het zeisen, door middel van kleine stapjes een recht breed spoor maakt (twee lijnen dus), gaat het naar mijn ervaring vlotter, en eindigt al het afgesneden materiaal mooi aan één zijde op een lijn. Nog veel plezier ermee, zeisen is inderdaad plezant.
Dat is ook de techniek die ik gebruik, het gras is hier op bepaalde plaatsen vrij kort en ’t resultaat is er wat minder duidelijk door :-).