Ze beginnen nu écht wel te naderen, de eco-tuindagen van Velt. Nog 9 weken en de deuren van de Fruitberg staan wijd open. Ook al staat er in de omschrijving van de tuin ‘De Fruitberg is een vrij jonge tuin die nog ten dele in aanbouw is”, toch wil ik de laatste grote structuurwerken klaar hebben voor het grote moment. En ook alle onderhoud dat ik door de vreselijk zompige winter (en het afwerken van de woning, verbouwingswerken weet U wel) niet heb kunnen uitvoeren. Zoals bijvoorbeeld wieden, een activiteit waarvoor ik de voorbije weken ook geen tijd had, omdat er andere tuinwerken voorrang kregen.
De komende weken moet de voortuin nog aangelegd worden, er is nog één grote border aan de oprit die flink wat aandacht vergt, ik wil de taxusrupsen aanleggen in de nectartuin en nog enkele gaten in de borders opvullen (in totaal moeten nog een 500-tal planten in P9-potjes worden uitgeplant). Ik zou ook de jaarlijkse ‘moestuin’ willen aanleggen (stelt niets voor, enkele courgettes, wat pompoenen en nog wat radijsjes, maar ’t stukje grond dient nog wat geëgaliseerd te worden.. Ook vrij dringend: de bloemenweide inzaaien, hoe sneller hoe liever zodat er al enig resultaat is tegen begin juni (ik zaai er ook een eenjarig mengsel doorheen, voor bloemen is het zowiezo te vroeg). Maar ook de bloemenweide moet nog wat geëgaliseerd worden.
En dan moet er natuurlijk ook dringend gewied worden. In de schaduwtuin komt flink wat onkruid piepen, maar zolang de hosta niet zichtbaar opgekomen zijn wil ik er niet in rondlopen. Terwijl ik wacht tot alle hostaneuzen uit de grond rijzen moet ik met lede ogen toezien hoe het onkruid er zich manifesteert. Ondertussen kan ik me al opwarmen in de trosbessenkamer waar het onkruid ondertussen mythische proporties heeft aangenomen, en onder de fruitbomen, waar vooral paardenbloemen mijn bosaardbeien verdringen. Wanneer de hostaneuzen duidelijk zichtbaar zijn, kan ik ook in dat deel van de tuin mijn lusten botvieren op het weerloze onkruid.
Nog veel werk? Ja. Maar ik heb nog 9 week-ends, en vanaf volgende week – dankzij het zomeruur en het lengen van de dagen – ook ’s avonds af en toe nog enkele uurtjes tijd om in de tuin te werken. Een zee van tijd waarin dan wel geen bergen meer kunnen verzet worden, maar de Fruitberg moet niet verplaatst worden, alleen nog wat opgesmukt.
En levert dat dan geen stress op, hoor ik U al denken? Ja en Neen. Ik lig er zeker niet van wakker. En ik heb stress nodig om goed te presteren. Maar bovenal: Wanneer er iets niet klaar is, is dat zo. De bezoekers zullen zowiezo een uitzonderlijke fruittuin én een omvangrijke hostaverzameling aanschouwen. Ideeën opdoen voor een kippenhok, de constructie van compostbakken of een compostzeef. Een leiconstructie tegen een muur. Een Lyra-systeem voor druiven. Een pergola voor kiwi’s. En indien nodig krijgen ze daar nog een woordje uitleg van me bij, of gewoon een gezellige babbel..
de Fruitberg 
Toegegeven: zo’n opentuinweekend maakt het beste in je los. Wat je anders misschien zou uitstellen, kan nu niet meer. Been there, done that. Eén ding kan ik je alvast meegeven: tal van bezoekers kunnen behoorlijk kritisch zijn. Maar weet: kritiek is vooral een bewijs van belangstelling. 😉
Ik ben benieuwd vooral benieuwd naar de reacties. Alles die kritiek opbouwend is, heb ik daar geen problemen mee. Mierenneukerij is niet mijn ding.
Voelt een beetje mee met de stress, succes ermee, jou een beetje kennende gaat dat allemaal in orde komen !
De stress valt best mee hoor, ik functioneer nog altijd normaal 🙂
Relax 🙂 het wordingsproces is voor veel veltbezoekers even boeiend als het eindresultaat. Ik probeer zeker langs te komen.
Ge zijt hier van harte welkom (desnoods een andere dag).
Ik denk ook dat het Velt publiek zeker geen probleem heeft met wat kruid hier en daar. En je moet de komende weken al zeker niet naar de fitness 😉
Morgenvroeg ga ik niet fietsen, niet nodig. Mijn wiedstijl is redelijk energiek 🙂
Onkruid of niet, je tuin ziet er zo al erg indrukwekkend uit.
Voilà. Misschien ben ik wel een onkruidenverzamelaar.
De bezoekers, die uit het goede tuinhout zijn gesneden, zullen zeker begrip hebben voor de pionierskruiden – noem het maar geen onkruid 😉 – die in een nieuw aangelegde tuin de eerste jaren verschijnen. En er ligt zo veel denkwerk en boeiende ontwerpgedachten aan je tuin ten grondslag: het moet voor je bezoekers heel boeiend zijn het resultaat ervan te zien en je erover te horen vertellen.
Pionierskruiden, die ga ik onthouden. Ik vermoed ook wel dat ik de mensen kan boeien, en als dat niet het geval is, is het maar zo.
Ik wil zeker komen kijken, net omdat het een ‘jonge’ tuin is – ik ben zelf een absolute beginner en het zou super interessant zijn om enkele zaken in een vroeg stadium te zien. Ik heb alleszins al veel bijgeleerd via deze blog!
Als er af en toe een onkruidje staat, is dat eerder geruststellend dan storend 🙂
Deze reactie doet me veel plezier. Je ben van harte welkom, zoals alle anderen.
Wat een werk allemaal… Ongelooflijk.