Dit week-end stond al een week aangekruist als het grote ‘Borderaanleg-week-end’. Zaterdagmorgen werd koers gezet naar Guido Vander Steen, waar ik geeneens de tijd heb genomen om de kwekerij te bezoeken, maar gewoon mijn bestelling afhaalde. Het was een substantiële bestelling.
Door de wijzigingen die we moesten aanbrengen aan onze oprit kwam er een plantvak extra bij. Bovendien vond ik de oorspronkelijk voorziene grote vakken vol met Geranium maccrorhizeum een beetje te saai. Daarom werd heel dit stuk tuin aangepakt. De plantvakken zullen worden opgevuld met lavendel en Geranium ‘Rozanne’, gescheiden door een taxusrups, maar dat is voor over een week of twee. Dit week-end kwam de extra vrijgekomen border naast de oprit aan bod. Enkele weken geleden plantte ik er al een Halesia grandiflora uit, dit week-end zou ik ik in dit plantvak een soort spiegelbeeld van de pioenenborder voor de woning.
Maar dat was slechts een opwarming. Sinds eind vorig jaar heb ik besloten om de gele border in de vlindertuin te verhuizen naar de borders rond het gazon. Ten eerste omdat geel en roze niet direct een goede combinatie vormen en er in de nectartuin heel wat roze toetsen zijn terug te vinden, maar ook omdat de meeste van die gele bloemen net iets minder vlinders lokken. Het voorbije jaar waren de vlinderlokkers in de borders rond het gazon een waar jachtterrein voor Muis, onze poes…
Een aantal planten was de voorbije herfst al verplaatst, nu de resterende bordervakken vrijgemaakt zijn kon ook de rest van het plantgoed verzet worden. Zoals altijd is de uiteindelijke manier van aanplanten helemaal niet in overeenstemming met het plan dat ik heb gemaakt.
Daarna kon ik starten met ‘La Pièce de Résistance, het verder aanvullen van de blauwe border (met een beetje geel, rood, oranje er doorheen voor ’t contrast). Vooreerst werd de ruimte vrijgemaakt van onkruid (Drie kruiwagens vol, alstemblief!), gevolgd door het egaliseren met behulp van de woelvork en de landhark. Daarna kon het aangekochte plantgoed én het plantgoed dat ik vorig jaar opkweekte uit stekjes, uitgezet worden in de tuin. Nu wachten op het resultaat… De Geranium maccrorhizeum die initieel in de voortuin was voorzien zie achteraan (maar die was al enkele weken geleden verzet).
de Fruitberg 
Allé nu, ge zijt op 500m van ons geweest. Een koffietje had gekund hoor! Mijn bestelling moet nog doorgegeven worden, ’t zal voor de paasvakantie zijn.
Dan had ge me wel moeten uitnodigen, heh? Wist ik veel dat ik op een steenworp van het Huis van Tante Alice ben gekomen 😉
volgende keer laat je maar iets weten dan 🙂
Het is duidelijk dat jij al ziet in je ogen wat het zal worden deze zomer; de eigenschappen van een goede tuinier. Maar duidelijk ook heel hard gewerkt! Ik vond het nog moeilijk om nu te verplanten; sommige pioenen piepen nog maar pas boven, en de monarda herkende ik meestal alleen aan de geur die vrijkwam toen ik met mijn schop tegen een onooglijk toefje aan zat. En is dat zo, dat gele bloemen minder vlinders aantrekken? Tiens, daar moet ik eens op letten…
Ik heb eind vorig jaar satéstokjes gezet rond alle planten die ik wou verplanten :-). De échte vlinderlokkers waren vorig jaar blauw, paars en roze, de gele bloemen trokken minder volk aan. Ik weet niet of dat toeval is, niets wetenschappelijks of zo hoor
Jij legt altijd nogal afstanden af om plantgoed te kopen hé. Benieuwd of we tijdens de open tuindag al resultaat kunnen zien.
Er zal zeker resultaat zijn, ’t is maar de vraag of er genoeg resultaat gaat zijn 🙂
Goed bezig. Het grootste tuingenot is het aanleggen zelf. Enfin, dat heb ik toch altijd gevonden.
Dat is absoluut het interessantste deel van ’t tuinieren. Onderhoud is minder leuk
Dat was genieten, heb ik de indruk. Heb je de tuinplannen deze winter uitgebroed? Ik hoop de resultaten op de opentuindag te kunnen komen bewonderen!
Eind vorig jaar heb ik beslist alles om te gooien, een tweetal weken nadat ik vond dat de structuur van de gele border écht goed was. Goed bezig dus
Heel goed bezig. Wel raar, als ik naar de tweede foto kijk, ik had altijd het gevoel dat je huis verder naar achter stond.
5 meter tuin voor ’t huis, een fietspad van 1,5m, een voetpad van 1 m en een parkerstrook met plantenberm van bijna 3 m.
Ja, dat gaat zo: plant-planning in het hoofd en op schrift wordt vaak door de werkelijkheid ingehaald. Dat maakt de charme van het planten uit.
Nu kun je nog gemakkelijk betrekkelijk grote veranderingen plegen, als je ziet dat iets toch niet goed werkt. Dat wordt later lastiger.
Jaja, bordertjes en plantjes verhuizen dat herken ik.
En eens die planten wat groter worden, begint dat zwaar werk te worden. Een P9 potje planten is een fluitje van een cent, maar een vaste plant die ergens al 2-3 jaar staat…