Over geduld…

De typische kleine schopjes die in tuincentra verkocht worden, zijn totaal nutteloos in mijn tuin. De grond wordt veel te hard, en een plantgat met zo’n schopje graven is bijna onmogelijk. Het is bovendien ook aanslag op je polsen.

Tot nu toe gebruik ik mijn spade, maar hoe meer de borders dichtgroeien, hoe minder praktisch zo’n grote spade wordt. En ze durft ook wel eens omvallen….

Met het oog op de grote tuinwerkzaamheden bestelde ik me in februari het borderschepje dat je hierboven op de foto ziet. Het is in totaal 53 cm lang, het blad is 14 cm hoog en breed. Het kleinood weegt iets meer dan een halve kilo.

Toen ik het schopje bestelde was het uit voorraad. En door de corona-perikelen heeft het lang geduurd voor de producent de productie terug opnam (in het VK). De voorbije weken ben ik me dus blijven behelpen met de spade. Maar na bijna 4 maanden wachten kwam het net op tijd binnen voor de werkzaamheden van dit week-end. Ik vind het in ieder geval aangenaam om mee te werken…

Alle aanplant staat er nu fris bij want het heeft hier vannacht nog eens 7 mm geregend. We zitten nu aan 49 mm deze maand (tegenover 75 mm als normale waarde voor juni). Ik ben toch vooral blij met elke druppel… en de maand is ook nog niet gedaan.

17 gedachten over “Over geduld…

    1. Maar ook dat zorgt volgens mij voor ’t zelfde probleem als een schepje, je gaat daarmee je polsen belasten.
      Op de meeste tuingronden is dat geen probleem, maar in de zomer moet ik meerdere keren op mijn spit springen – met mijn volle gewicht – om überhaupt in de bodem te geraken
      Nu kan je met een struweel natuurlijk ook je voet gebruiken om het blad in de grond te krijgen…

  1. Knap ding, het lijkt me wel iets. Het grotere plantwerk waarvoor een spade nodig is delegeer ik meestal aan mijn mannen, met zoiets zou ik het misschien toch zien zitten . Zelf ben ik het soort tuinier die graag dicht bij de grond zit, gehurkt op de knieën of gewoon zittend, een hori hori is daarbij ideaal, ook wanneer de grond hard is. Sinds ik die heb aangeschaft voel ik mij niet compleet als ik zonder de tuin in ga, multifunctioneel (graven, zagen, snijden, meten) en vlijmscherp. Geleverd met bijhorende holster te bevestigen aan een riem, waaraan ook mijn snoeischaar en tuinmes bungelt. Ik win er veel kostbare tijd mee, simpelweg omdat het een gewoonte is geworden om hem telkens in de holster te steken waardoor ik als chaotisch en impulsieve tuinier niet moet gaan zoeken naar waar ik dat schopje nu weer heb achtergelaten.

    1. Een hori hori, dat ben ik moeten gaan opzoeken. Lijkt me inderdaad heel praktisch. Die komt op mijn verlanglijstje.
      En dan met zo’n riem want ik ben mijn ‘wapens’ ook altijd kwijt. Dan worden we ‘tuincowboy’, yeah … 😊

      1. Eerste keer dat ik mijn hori hori aangespte zei de man dat ik toch nog een paar attributen miste om op Lara Croft te gelijken. De postbode die schrok dan weer wel, die dacht wss oei een woest tuinwijf 😉

Reageer

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: