Deze maand (enfin, eigenlijk vorige maand), zet ik nog eens een inheemse plant in het daglicht. Voor vele ‘traditionele’ tuiniers is dit een vervelend onkruid, ik vind het een leuke bodembedekker (groenblijvend bovendien) die indien hij te ongebreideld uitbreidt makkelijk te wieden valt.
De plant bloeit van maart tot mei of juni met kleine blauwe bloempjes Het is een uitstekende nectar-en stuifmeelplant voor hommels, bijen en solitaire bijen. En wanneer je je aan brandnetels prikt, kan je de pijn verzachten door er met handsdrafblaadjes op te wrijven. Enfin, dat zegt men toch, ik heb het nog niet geprobeerd.
de Fruitberg 
Hondsdraf is inderdaad een woekeraar, maar in de tuin eigenlijk een vrij onschuldige schoonheid. Voortvarend ook: hij groeit zelfs in bomen.
Anders is het gesteld bij veehouders: hondsdraf is giftig en palmt in no time ganse weiden in.
Misschien is dat de reden van dat “ruiters” bord bij Ludo? Hij moet zijn hondsdraf intomen
Aan de uitleg van Menck te lezen is het maar best dat je geen bizons hebt in je tuin!
Die vliegen hier wel vaak over, maar landen doen ze niet
Hier ook hondsdraf als toffe bodembedekker. Hij stond ooit ook zo overvloedig als op je eerste foto. Maar na wat intomingen van mijnentwege, weeft hij zich nu mooi tussen de andere bodembedekkers tussen. Prachtig om te zien, die lieve kleine bloempjes overal tussen!
Ik bedoel tweede foto, onder de kruisbessen.😊
Had ik wel begrepen;. Inderdaad erg mooi
Ook hier in de tuin is het een volstrekt hanteerbaar gewasje, dat geen problemen oplevert.
Ik lees hier en daar dat het een onvoorwaardeliljke woekeraar is, maar ik vind dat ook best meevallen