Fotoverhaal van de week 27: Granville

Ik vertel iedere week ’t verhaal achter één van mijn foto’s, een idee van Thomas Pannenkoek. Af en toe zullen dat echt goede foto’s zijn, soms ook wat minder geslaagde exemplaren, maar met een verhaal, dat is de rode lijn. Hier vind je meer info.

Onze zwemclub heeft ook een ouderteam. Er is niets zo saai als in de kantine van ’t zwembad zitten te wachten tot de training van de kinderen voorbij is. Een 50-tal ouders trekken moedig mee baantjes. De trainer van dit ouderteam, Willy, steekt hart en ziel in de trainingen van dat ouderteam. Voor de gemotiveerde ouders bezorgt hij ook iedere week twee bijkomende, aangepaste trainingsschema’s Na anderhalf jaar trainen (3 tot 5 uur per week) kon ik, dankzij zijn begeleiding en mijn inzet, 3 km afleggen in een uur, de eerste training was 50 meter aan één stuk doorzwemmen een probleem.

Ieder jaar trekken de beste zwemmers van het ouderteam naar Le Tour du Roc, een zwemwedstrijd in zee over een afstand van 5 km. Op dat ogenblik train ik iets meer dan een half jaar en ben ik niet klaar om deel te nemen. MadaMasj, die een jaar vroeger is gestart met de zwemtrainingen, doet wel mee, en ik begeleid haar met plezier. Deze foto is genomen bij de start van de wedstrijd. Als toeschouwer krijg ik zin om deel te nemen, en maak ik het voornemen om het jaar erna deel te nemen (en mijn gewicht tegen dan onder controle te hebben).

Een jaar later sta ik ook aan de start, 35 kg lichter dan 18 maanden voordien. De avond ervoor heb ik tijdens een korte training gemerkt dat het zwemmen in de golven me vrij goed afgaat, het water is ook redelijk warm dat jaar (17°C). Maar tijdens de wedstrijd zelf valt dat toch tegen, de golven zijn erg hoog, en heb heel wat moeite om me te oriënteren. Zonder de begeleidende kajaks was ik waarschijnlijk helemaal verkeerd gezwommen. Ik wil vooral niet opgeven en ben onwaarschijnlijk tevreden wanneer ik 101 minuten later uit de branding strompel.