In een border probeer je door een samenspel van verschillende planten een mooie combinatie te maken. Door af wisselen in groeivorm en bloeivorm, krijg je een coherent geheel. Dat is de theorie, maar ’t probleem is dat ik toch enigszins adept ben van planten met aarvormige, dus vertikale bloemvorm. En dat zijn nog maar enkele planten die nu in bloei staan of komen… Verder staan er nog tientallen Veronicastrums,  Lysimachia ephemerum,  Physostegia virginiana (scharnierbloem), Delphinium elatum (ridderspoor), Campanula in meerdere variëteiten, Lupine… verticaal te wezen. Zo wordt die nectartuin ook een beetje een verticale tuin. Iedere keer dat ik planten bijkoop neem ik me voor om geen planten met bloemenaren aan te kopen, wegens al genoeg in de tuin, maar dat blijft vaak bij een goed voornemen. Het teveel aan geel en rood dat ik volgende lente uit de nectartuin verwijder zal ik vervangen door blauwe, niet verticale bloemen. Maar daar is eigenlijk niet zoveel keuze in.