Rozen worden beschouwd als een erg ziektegevoelige plant. Veel mensen gaan er dan ook van uit dat rozen in de tuin houden onmogelijk is zonder fungi- en andere ciden. Alsof het kasplantjes zijn die een permanent infuus met chemicaliën nodig hebben.
Maar niets is minder waar. Zo ken ik enkele tuiniers die prachtige rozelaars in hun tuin hebben staan zonder de gifspuit boven te halen. En sinds kort is er in Nederland een rozenkwekerij die zonder gif werkt.
Zoals voor veel andere planten is het aanplanten op de juiste standplaats een belangrijke voorwaarde om van de planten te genieten. En lang niet alle rozelaars zijn geschikt voor de natuurlijke tuin.
Vorig jaar plantte ik in 7 rozelaars aan, en dit voorjaar volgden nog 3 planten. Alleen de rozelaars die gezond groeien zullen een plekje houden in de tuin. Het leeuwendeel van deze planten voldoen aan die voorwaarde, en groeien uitstekend, zonder sporen van ziektes. Twee planten hebben erg veel last van sterroetdauw (en verloren dit jaar al hun blad tot twee keer toe). Om het verschil tussen een ziektegevoelige en een resistente plant eens in de verf te zetten, toon ik hier een foto van de slechtste plant en één van de best groeiende planten. Beide planten staan nog geen 10 meter van mekaar, op een perfect vergelijkbare standplaats (zowel wat de bodem als ’t zonlicht betreft). Het verschil is duidelijk.
de Fruitberg 
De kleinbloemige ramblers doen het hier het best, mits jaarlijkse gift van droge koemest heb ik de grotere ook in de wiggel gekregen. Planten die altijd ‘ziek’ worden zou ik ook rooien. De ‘alden biesen’ wil ik nog proberen, hopelijk doet hij het hier. De Roland Garros gaat hier ook zorgeloos door het leven, al verdient hij een betere plek. Zeker en vast een goede roos.
Hier staat hij echt volop in de zon, begint nu erg sterk te groeien
Hm, ik heb maar één roos die altijd roest heeft, en ik knip dat meestal gewoon weg. De andere rozen doen het allemaal perfect. Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat ik een roos weg zou doen omdat er een ziekte op komt (al weet ik dat niet zeker 🙂 ) Maar die met die sterk-groene bladeren is inderdaad bijzonder!
Er zijn zoveel gezonde planten dat een ongezonde hier gewoon verdwijnt, that’s life at the Fruitberg
Rozen … ik heb er een dubbel gevoel bij. Meestal vind ik ze te gevuld en heb ik angst dat ze te ziektegevoelig zijn. Maar blijkbaar bestaan er toch cultivars die geschikt zijn voor de ekologische tuin. Op dit ogenblik hier alleen maar Sneeuwwitjes in de tuin.
Ik heb geen enkele dubbele, twee halfgevulde, de rest zijn eenvoudige bloemen, vele zelfs remonterend. Je vindt die wel niet bij de bakker om de hoek, maar bij een echte rozenkwekerl
Met een gepensioneerd rozenteler in de familie – mijn schoonvader – kon het welhaast niet anders dan dat zijn enthousiasme op me is overgestraald. Hier zit dus een liefhebber. Een liefhebber van sterke, ziekteresistente rozen, that is. Want al de rest komt er niet in, hoe schoon de bloei ook moge wezen.
Hier komt het dus wel binnen, maar ’t vliegt wat later terug buiten (of op de composthoop)
Rozen, nee, dat hebben wij hier niet. Ik ben geen liefhebber.
Eigenaardig, er is veel keuze hoor 😀
Heb onze rozenstruiken ook weggehaald wegens te ziektegevoelig (en als ik eerlijk ben: te ‘bomma’-achtig, was nog een cadeautje van de vorige eigenaars). Sommige soorten zijn zeker prachtig, maar voor mij te veel gedoe.
Iedereen zijn/haar smaak. Een natuurlijke roos is een zegen voor de ecologische tuin (bladluizen, bottels, nectar,…), vandaar dat ze hier her en der verspreid staan
Gezien ik van rozen helemaal geen benul heb is het enige wat ik doe: mijn klimrozen een beetje terug snoeien zodat ze niet in de dakgoot groeien. Oh ja, en er dagelijks een paar keer tegen pi**en omdat de dakgoot verhindert dat ze water krijgen. En dan is er nog de hooi/gras mulchlaag. Die dikke ronde bollen na de bloei zijn wel geen ziekte, hoop ik.
Rozenbottels bedoel je dan? Of bedoel je dit? http://www.tuinadvies.be/mosgal_slaapappel_bedeguar_of_rozengal.htm
Volgend weekend bij de bierkreek, 2 halen, 1 betalen, ’t is alleen wat ver voor ons 😦
Ver inderdaad. Hier was’t gewoon zeven halen zeven betalen 😀