Onder deze plant schreef ik al een aantal weken geleden (en dan met name over de bladval). Ondertussen staat het kleinood (een struikje dat nog maar 35 cm hoog is) nog steeds in bloei (nu dus al twee maanden). ’t Goede nieuws is dat die bladval al enkele weken gestopt is en dat er sinds vorige week ook flink wat vers blad wordt aangemaakt!
Toen ik vorige week in Hyde park (London) liep, zag ik een groot exemplaar van deze plant, of beter gezegd, lokte de geur van een groot exemplaar me naar de plant (meer dan 20 meter verder).
Het lijkt erop dat ik over een tiental jaren ook van ’t zelfde spektakel zal kunnen genieten in mijn eigen tuin.
de Fruitberg 
Daphne bholua is wintergroen en dus doet hij aan bladwissel. Vooraleer de nieuwe bladeren komen, stoot de plant gestaag de oude exemplaren af. Vergelijk het met het gedrag van een wintergroene eik. Vandaar dus de bladval.
Ik wist dat het niet zeker was dat het plantje aan ’t afsterven was, nu ben ik er vrij zeker van dat het zich goed voelt in mijn tuin, wat mij erg tevreden stelt 🙂
Heerlijk, die Daphne’s. Er stond er jarenlang één in de voortuin die voor een onvervalst lentegevoel zorgde bij het thuiskomen na het werk – die geur! – die bloemenzee!. Spijtig genoeg ging ie vorig jaar (half) dood. Ik moet dringend een nieuwe kopen. Bij ons was het de inheemse Dahne mezereum.
Die mezereum zou ook geen eenvoudige plant zijn, geen schande dat hij na zo”n streng winter voor de bijl gaat…
Die mezereum heb ik ooit ook gehad, maar na een paar jaar hield hij het voor bekeken. Die bohlua ziet er wel een mooie uit.
De struik valt wel wat tegen (lijkt me kaal te worden onderaan), de bloemen en de geur maken veel goed