Fotoverhaal van de week 22 : The Only Way is Up

Ik vertel iedere week ’t verhaal achter één van mijn foto’s, een idee van Thomas Pannenkoek. Af en toe zullen dat echt goede foto’s zijn, soms ook wat minder geslaagde exemplaren, maar met een verhaal, dat is de rode lijn. Hier vind je meer info.

De wielertoeristen onder ons kennen deze weg. Deze foto is genomen in de vallei van Sault bij de aanvang van de klim van de Mont-Ventoux. Je kan die Ventoux oprijden langs drie verschillende wegen (Bédoin, Malaucène en Sault), waarbij de klim vanuit Sault verreweg de makkelijkste maar ook de mooiste is, langs lavendelvelden.

Een bezoek aan de cardioloog enkele jaren geleden wees uit dat ik een hartprobleem heb. Een of andere pulsvertraging die maakt dat mijn hart in ruststand erg traag klopt, op korte termijn geen ramp. De cardioloog gaf me mee dat ik wel mocht sporten, maar geen langdurige zware inspanningen meer mocht doen. ‘Je mag nog sporten, maar de Mont-Ventoux oprijden moet je maar laten’.

Een vijftal jaar later (2015) huur ik met vrienden een vakantiehuis in Carpentras, vlakbij de Ventoux. Een aantal van die vrienden zouden de voorlaatste dag van onze reis de Ventoux beklimmen. Het advies van de dokter indachtig besluit ik om via Sault te rijden tot aan Chalet Reynard (zo volgde ik het advies van de cardioloog, ik ben de Mont-Ventoux niet opgereden, maar hem slechts tot halfweg opgereden, en dat stuk is absoluut niet zo zwaar).

Het landschap bij deze beklimming is letterlijk adembenemend. Rustig op je eentje naar boven trappen, echt genieten. En nog meer genieten: nadien naar beneden knallen met de fiets .