Ik heb het altijd grappig gevonden dat zelfs tuinieren onderhevig is aan modeverschijnselen, zo zie je ook vandaag overal opnieuw dezelfde planten aangeplant worden. Die mode wordt natuurlijk ook aangestuurd door het aanbod van ’t lokale tuincentrum. Ik haal mijn neus helemaal niet op voor zo’n ‘gewone’ planten, sommige van deze standaardkeuzes zijn vanuit meerdere opzichten steengoede planten, en die staan ook in mijn tuin. De combinatie van Anemone ‘Honrine Jobert’ en Lavandula’Hidcote’ in mijn voortuin is zo mainstream en ‘actueel’ als maar kan zijn. Maar wel érg mooi.
Ik plant ook geen planten omdat ze zeldzaam zijn, in de eerste plaats moet de plant an sich me bevallen. En terwijl ik voor een onaardse schoonheid nog wel eens wil afwijken van de regel, moet ik ook geen kieskeurige planten die zo ongeveer aan een infuus horen om goed te groeien. Toch zijn de voorbije twee jaar meerdere minder courante planten verzeild geraakt in mijn tuin, gewoon omdat ik ze mooi vind.
De komende maanden ga ik af en toe één van deze planten in ’t daglicht plaatsen op mijn blog. Misschien wekt één van die planten wel jouw interesse. Voor sommige planten in deze reeks zal het trouwens een uitdaging zijn om de plant aan te schaffen, maar die jacht is een leuk onderdeel van tuinieren.
Magnolia laevifolia kocht ik vorig jaar aan in Beervelde, en doet het goed in de tuin. Deze wintergroene plant zou matig winterhard zijn (of zoals ze dat zo mooi in ’t Engels zeggen ‘borderline hardy’) en staat daarom op de meest beschutte plaats in de tuin, in de hoek tussen de uitbouw en de oude woning, pal op ’t zuiden, helemaal uit de wind. In de hete zomerperiodes betekent dat wel dat de plant af en toe een geut regenwater nodig heeft. En wanneer het de stenen uit de grond vriest zal hij ook een dekentje van me krijgen. Maar dat was deze winter geen probleem. Natuurlijk blijft het afwachten hoe de plant op een koude winter gaat reageren, maar dat zijn zorgen voor later…
’t Struikje staat nu terug in bloei, met bloemen die lekker geuren en heel wat insekten lokken. Niet alleen de bloemen zijn mooi, de bloemknoppen op zich zijn ook al mooi.
de Fruitberg 
Deze soort zit ook in de verzameling van Wespelaar maar is inderdaad heel moeilijk verkrijgbaar. Zoals je zegt, het zoeken en vinden is ook plezant en bevredigend voor plantenliefhebbers. Bij Devos en Pavia vind je van die rariteiten maar voor ons niet bij de deur.
Deze sprong gewoon in mijn handen tijdens een bezoek aan de parkdagen van Beervelde, kende de plant geeneens (aangekocht bij D. Devos)
Mooi zo, altijd fijn om ‘onbekende’ planten te leren kennen!
En nog leuker om ze te zien schitteren in je tuin, enfin, dat zal pas ’t geval zijn als de plant nog heel wat forser is geworden
Het is inderdaad een hele mooie soort!
Kleine bloemen, mooi blad, wat wenst een mens nog meer
Het is gewoon bijna een sieraad, die bloemknop, zo mooi.
Ze lijken wel van goud
Knap!
En inderdaad, soms loont het de moeite om wat geduld op te brengen en dat vervolgens beloond te zien worden met die ene plant die al zo lang op je verlanglijst staat.
Deze week kreeg ik een grote partij Sporobolus heterolepsis binnen vanuit Nederland, een zelden gekozen siergrassoort. Ik heb er zes (!) maanden moeten op wachten. Enfin, mijn klant dus ook. Maar kijk, het heeft de moeite geloond; zijn voortuin zal alvast niet mainstream zijn.
Die heb ik ook moeten opzoeken, Sporobolus heterolepsis . En die klant zal wel tevreden zijn dan.