Zelf liftte ik vroeger geregeld. Voornamelijk wanneer ik – na een week ‘studeren’ op kot in Leuven – vrijdagavond naar huis moest en niet voldoende geld meer had om een treinbiljet te kopen (85 Belgische franken voor Leuven-Duffel, 20 jaar later kost dat 5,60 EUR) was liften de enige manier om thuis te geraken. Of wanneer een verplaatsing met het openbaar vervoer teveel gedoe was (overstappen trein  bus en nog een andere bus en zo). Vooral de man die me een lift gaf tijdens een nationale staking tegen het Globaal Plan – blijf ik eeuwig dankbaar (dat was midden in de blok van 1993, en ik zou nooit  thuis geraakt zijn met het openbaar vervoer). Het laatste jaar van mijn studies beschikte ik zelf over een wagen. Ik vond het toen niet meer  dan normaal om zelf ook lifters mee te nemen. Vaak leverde dat toffe gesprekken op met studenten die dezelfde richting uitmoesten als mezelf. Ik stop nog vaak wanneer er iemand aan de kant van de weg staat. Ik heb wel de  indruk dat …