Net zoals vorige week heb ik vandaag verlof genomen, voor een laatste bezoekje aan de tandarts. Vorige week hoopte ik stiekem op nogmaals een dag vrolijk fluitend werken in de tuin in ’t lentezonnetje, maar ’t is hier nu -12°C. Op de plaats waar ik moet werken ligt een sneeuwophoping van een halve meter. De houtstapel die ik wou gebruiken ligt onder een andere sneeuwophoping. Bovendien storen de gasten van ’t restaurant, dat hier nooit gesloten was maar nu opnieuw op volle toeren draait, zich aan werklieden. ’t Enige positieve punt, ’t is wel erg mooi in de tuin, vooral de geometrische figuren die de sneeuw aanmaakt zijn erg mooi. White lines… jeugdsentiment (maar in de song gaat het niet over bevroren water…)