Winterslaap

Ik ben door omstandigheden al enkele maanden niet meer actief in blogland. Ik ga er zelf niet te veel over uitweiden, maar ik had even andere zorgen aan mijn hoofd en heb gewoon beslist om wat minder online actief te zijn.

Ondertussen is het al bijna juni, tijd om uit die lange winterslaap te komen.

Ook in de tuin heb ik de dingen dit jaar noodgedwongen anders aangepakt. Me zoals steeds ingeschreven voor de ecotuindagen van velt, ook al had ik een weekje Frankrijk geboekt de week voor die tuindagen.

Ik had me voorgenomen om me het allemaal wat minder aan te trekken, en me midner druk op te leggen om alles perfect in orde te hebben voor die tuindagen. De tuin wat meer zijn gang laten gaan. Dat is uiteindelijk ook de boodschap van velt. Maar de drukte op het werk, het slechte weer en mijn uitzonderlijk talent voor procrastrinatie maakten dat er midden mei eigenlijk nog heel veel werk was.

Onder meer de kiwi terug tegen de muur bevestigen nadat die vorig jaar onder het gewicht van de kiwi’s van de muur was gedonderd. Een aantal stukken border in de vlindertuin volledig heraanplanten omdat de natte winter en turboslakken redelijk wat schade hadden berokkend. Alle snoeihout van de winter nog hakselen. De fruittuin een eerste lenteschoonmaak bezorgen.

Had ik dan helemaal niet gewerkt in de tuin? Integendeel. Maar ik had vooral dingen gedaan die ik nog net iets leuker vond. Zoals planten vermeerderen. En nog meer planten vermeerderen. En alle nestkasten vernieuwen. Steeds weer de stukken tuin die al in orde waren nog verder wieden…

Gelukkig was het Hemelvaart week-end droog, en heb ik daar in vier dagen tijd het leeuwendeel van die achterstand kunnen wegwerken. Zo wat stress op de ketel brengt toch het beste in me naar boven.

Toen ik vorige week vertrok naar de Lubéron was ik dus net een eerste keer rondgeraakt inde tuin : ik had de graspaden gemaaid, alle borders gewied, de netels ingedijkt, en vooral al talrijke pyrrusoverwinningen geboekt in de strijd tegen slakken die in dit nat voorjaar wel zevenkoppige draken leken.

Groot was mijn verbazing toen ik na een weekje vakantie terug thuis kwam. De tuin leek echt ontploft, alles was gigantisch hard gegroeid (en enkele planten gigantisch opgegeten door nieuwe horden slakken).

Maar alles ziet er nu goed uit. Sommige stukken tuin zien er echt volwassen uit, anderen stukken dus niet omdat niet altijd volwassen ben en het niet kan laten om toch steeds weer excuses te vinden om stukken tuin her aan te leggen. Maar ik denk dat de meeste tuiniers daar wel schuldig aan zijn. Ik vraag me af of daar de charme van moestuinieren in verborgen zit: dan heb je sowieso ieder jaar werk met heraanleg, planten, zaaien,….

Met alle energie die ik in het vermeerderen van planten heb gestoken, lijkt het hier wel een minikwekerij. Ik heb denk ik meer dan 500 planten opgekweekt om te verkopen op de eco-tuindagen. De volledige omzet van die verkoop wordt weggeschonken aan de bergrakkers, een lokale scoutsafdeling.

Wat ook opvalt: de warme lente zorgt ervoor dat de tuin minstens 2 of 3 weken voorstaat op andere jaren. De combinatie van veel vocht en de warmte van de voorbije weken doet planten ook echt enorm groeien. Er staan andere bloemen in bloei dan andere jaren.

Het wordt een mooi week-end. En een mooie zomer.